Aurelia vond wat mij betreft precies de goede manier tussen afstand neen en volledig recht doen aan de moeilijkheden die de beschreven periode met zich meebracht. Het is indrukwekkend hoe haar moeder alles doorstaan heeft, samen met haar dochters.
Barbara van der Grijp, makelaar zegt:
Ik heb je boek net uit! Zeer boeiend om te lezen. Heel bijzonder en knap geschreven.
Pauline V. zegt:
Vanuit het hart geschreven, mooi, dapper en roerend….
Yoyo zegt:
“Dag, ik ga vrijheid halen heeft mij en en de rest van de family over de kerstperiode mooi bezig gehouden. Ik heb ervan genoten. Vaak met verbazing hoe iemand zo kan zijn. Ik ben door alle emoties gegaan met betrekking tot de hoofdpersoon. Ik vond hem super egoïstisch, maar ook kinderlijk in zijn eerlijkheid. Een dromer, of wel hoogmoedswaanzin.”
Marnix Rombaut zegt:
“Er ontstaat een beeld van een (zeer) moeilijk mens om mee samen te leven, die het met (lokale) wetten niet altijd even nauw nam, maar wel iemand die zijn hart volgt en oprecht is in zijn doelstellingen, hoe onrealistisch die doelstelling soms ook leken te zijn, en al zaten daar zeker soms ook minder fraaie zaken, handelingen en gewoontes bij die meer in de categorie ‘overleven’ vallen. De epiloog is wonderbaarlijk, alsof de hoofdpersoon het in 1958 (!) allemaal al aan zag komen. Who needs fiction…”
Functie: Daxivin
Petra de Krijger zegt:
Een prachtig ontroerend boek!
Functie: Jurist
Leeftijd: 55
Paul Heere zegt:
Een blijvende prachtige herinnering aan een bevlogen man, die zijn droom en persoonlijke missie in talloze daden heeft omgezet. Stijlvol, droogkomisch en professioneel geschreven, afgewisseld met felle persoonlijke statements als Aurelia’s eigen overtuigingen in het gedrang komen. Ik heb het met veel plezier gelezen.
Functie: Consultant
Leeftijd: 48
Marijke Gimbrere zegt:
Een mooi, ontroerend en liefdevol boek.
Leeftijd: 79
Suzanne zegt:
Fascinerend, moedig en flamboyant zijn de woorden die als eerste in mij opkomen. Ik werd meegezogen in de zoektocht van de dochter en het verhaal van haar vader. Heb een dikke traan gelaten bij de laatste hoofdstukken. In eerste instantie vond ik de vader vooral zelfzuchtig, maar naarmate het boek vorderde overwonnen respect en bewondering. Mooi ook hoe je een inkijk krijgt naar de plek die Aurelia uiteindelijk heeft gegeven aan wie haar vader was en de keuzes die hij maakte. Ik ben er eigenlijk even helemaal stil van. Heerlijk die bezinning, op zo’n regenachtige zomerochtend.
Leeftijd: 35
Petra Quaedvlieg zegt:
Wat een waanzinnig verhaal over een vader die ervandoor gaat om zijn hoogmoedige aspiraties na te jagen. Een gedurfd boek van Aurelia, die er beslist geen apologie van gemaakt heeft. Ze is zeer kritisch over haar vader en zijn geraaskal over het land dat hij wil stichten. Een avonturier en een mafketel, die -dankzij zijn alimentatie- jarenlang in de door oorlog en clanvetes geteisterde hoorn van Afrika zijn libertaire hersenspinsels naleeft met een nieuwe vrouw. Maar tegelijk een liefdevol boek over een vader die op zoek gaat naar vrijheid, die zich losmaakt van het beknellende harnas van het stramien van een welvarend maar ingekapseld en voorspelbaar leven, losmaakt van de verwachtingen en oordelen van zijn omgeving en zijn droom volgt, en die vragen stelt bij het functioneren van de huidige democratie die door ontelbare regels van een grote onvrijheid is geworden. Een prachtig boek dat tot denken aanzet; een boek ook dat bestaat dankzij de vele brieven die vader Van Maalen schreef – een epistolair talent. Hij had, met zijn sterke juridische achtergrond, wellicht beter journalist kunnen worden! Mooi Aurelia!
Functie: journalist
Laura van Deelen zegt:
Ik ben erg onder de indruk van dit boek: mooi geschreven, met gepaste beschouwende afstand maar toch ook warm, en een verhaal met twee lijnen, die van de vader en die van de dochter. Bijzonder dat de dochter haar vader ging opzoeken om hem te begrijpen. En maar goed dat zij het eerste vliegtuig terugnam uit dat kruitvat.
Het boek haalde bij mij herinneringen op aan de tijd dat ik voor een NGO in Afghanistan zat. Het is aantrekkelijk, ja bijna verslavend dat je in zo’n oorlogsgebied zoveel kan betekenen. Je kan echt iets bijdragen aan de wereld, dat geeft een enorme voldoening. In die NGO community liepen ook mensen rond die daarbij hun thuis hadden achtergelaten. Ik deelde een huis met een geweldig leuk mens dat daar een enorme bijdrage leverde. Zij was daar komen werken na de dood van haar man – thuis in Europa had ze drie kinderen die nog op school zaten. Dat moet voor die kinderen en ook voor haar erg moeilijk zijn geweest. Maar voor haar zat er denk ik niets anders op; ze moest iets dóen.
Enfin, het boek zet echt aan tot nadenken. Ik ben trouwens geen fan van Ayn Rand. Ongelofelijk dat zij zoveel aanhangers heeft.
Anita Lieftinck zegt:
“Ik heb het boek uitgelezen, prachtig, emotioneel en ook zo mooi
beschreven, knap hoor over toch zo’n heftig onderwerp!”
Ida van Zijl zegt:
Ik heb vorige week ‘Dag, ik ga vrijheid halen’ gelezen. Fascinerend boek, ik was tijdens het lezen herhaaldelijk verbijsterd en merk dat het nog steeds in mijn gedachten blijft rondspoken of – zingen. Wat zich erin afspeelt heeft geen relatie met mijn persoonlijke ervaringen, maar raakt wel aan het belangrijkste onderwerp van mijn professionele leven: Rietveld. In principe gaat het om zijn werk en daar schrijf ik over, als je zo lang met iemand bezig bent, vorm je een idee over zijn privéleven, zijn opvattingen en karakter. De relatie met Truus Schröder is daarin een wezenlijk en intrigerend bestanddeel. Voor de vrouw en de kinderen van Rietveld is dit zeer problematisch geweest, misschien ook wel voor de kinderen Schröder. Zowel de verhouding als het effect op de omgeving is lange tijd een onderwerp geweest waar niet over gesproken, laat staan geschreven werd. Rietveld heeft zijn keuzes voor zichzelf verantwoord door het begrip ‘gezond egoïsme’ te bedenken en dat als essentiële menselijke eigenschap te beschouwen. Het komt bij hem in de plaats van het zwaar gereformeerde geloof.
Ik vond ook de verwijzing naar Ayn Rand interessant. In een brief van Rietveld aan Truus schrijft hij dat hij The Fountainhead aan het lezen is en dat het hem zo doet denken aan hun idealen: ”… en je begrijpt hoe ik me zou voelen, zodra ik inzag dat het allerbeste was, geen krankzinnige poging te doen om hier iets te bereiken – als ik niet had gehad dat boek, dat ik in New York kocht. t Is een roman over de nieuwe architectuur – kostelijk geschreven – t is dik met kl letters en ‘k zal er net genoeg aan hebben. t Neemt me in beslag, omdat ik allerlei uit ons eigen streven er in terug vind of er mee vergelijk … [Gerrit Rietveld aan Truus Schröder 5 mei 1947]
Ik heb het boek toen ook gelezen en vond de moraal verschrikkelijk.
Kortom, ik vind van alles en nog wat, maar wat ik zo goed aan ‘Dag, ik ga vrijheid halen’ vond is dat ik voortdurend van sympathie en mening veranderde. Is de houding van de moeder sterk, of juist niet. Is het goed dat kinderen zo veel moeite voor hun ouders doen of niet. Ik geloof uiteindelijk van wel.
Nader zegt:
Beste Aurelia, heel erg bedankt voor je boek. Hoe bizar de actie van dhr. Van Maalen ook klinkt ben ik achteraf toch erg van onder de indruk. Ik ben ervan overtuigd dat zulke acties niet op toeval berusten en dat we daarom, met een positieve kijk, ongetwijfeld er een verrassende licht op kunnen werpen. Ik wou dat ik de kans had om hem eerder te ontmoeten/spreken.
Ik ben een Bahai (www.bahai.org). Wereld-eenheid en -vrede staan hoog in het vaandel binnen de Bahai-overtuiging en vanuit die hoek vind ik de actie en denkwijze van dhr. van Maalen erg interessant. De wereld is sinds de laatste eeuw erg snel aan het veranderen; de oude wereldorde maakt plaats voor de nieuwe wereldorde en wat ik heb gelezen in je boek past mijns inziens perfect in het plaatje.
Tom Meerman zegt:
Beste Aurelia,
Je stuurde me de leestip van jouw boek. Dat was een gouden tip, want ik heb je boek met erg veel plezier gelezen.
De zoektocht van jouw vader naar de mogelijkheid om zijn ideeën werkelijkheid te laten zijn en de worsteling die de mensen om hem heen daardoor moesten doorstaan heb je heel indringend beschreven.
Jouw eigen momenten van verdriet zijn heel goed invoelbaar. Je hebt tussen de regels door natuurlijk ook veel verwondering, verbazing, trots, en bakken vol ergernis beschreven.
De gelaagdheid van jouw boek, jouw eigen visie op de gevolgen voor jouw leven door het vurig streven van jouw vader en de beslissingen die hij daarvoor nam, maken het een voorbeeld voor veel levens.
Wie niet heeft gemengde gevoelens bij de ambities van zijn geliefden?
En toch is het goed dat er mensen zijn zoals jouw vader. Die een droom hebben, een daad willen verrichten, de wereld willen verbeteren, en ja, die helaas daarvoor offers plegen en schade veroorzaken. Maar wat zou van de wereld worden als niemand zo zou zijn?
Functie: fotograaf
Leeftijd: 57
Christiaan stronks zegt:
Lieve Aurelia,
Hartelijk dank voor het delen van dit prachtige verhaal over jullie gezin en jullie door idealisme gedreven vader.
Jouw boek heeft me zeer getroffen omdat het voor mij vooral over de liefde gaat tussen man en vrouw, vader en dochter (s). Veel bewondering voor jullie allemaal maar toch ook vooral voor jullie vader die zijn hart volgt en het eindeloos gepraat van Brussel ontvlucht om in ieder geval te proberen om iets te doen aan het misdeelde Afrika.
Ondanks dat hij jullie verliet spreekt voor mij uit het boek de onvoorwaardelijke liefde van jullie vader voor jullie.
Het verhaal lijkt op Don Quichotte de la Mancha met zijn onmogelijke droom en zoektocht.
Ontroerend en prachtig geschreven met al die brieven erin van hem aan jullie. Een juweeltje gefeliciteerd met dit prachtige document
Functie: huisman
Leeftijd: 67
Anne-Marie van Swinderen zegt:
Dit boek vertelt het verhaal van een vader die niet goed wilde deugen, eindeloos er op uit trekt, omdat hij liefst voor verre, fragiele staten de grondwet komt schrijven. Die grondwetten zijn juist heel kort, een pagina is genoeg. Er moet namelijk liever geen regering zijn, er moet geen belasting geheft worden en vrijheid is het hoogste goed. Het boek zoomt vooral in op zijn tijd in Ethiopië van waaruit hij het noordelijke gedeelte van Somalië een werkelijk libertarische staat zou stichten. En passant zou hij ook nog een succesvolle vliegmaatschappij oprichten, de landbouw hervormen en een aantal stuwdammen bouwen. Dit laatste uiteindelijk wel succesvol, althans dat suggereert het boek.
Maar eigenlijk gaat het boek over zijn dochters en hoe die met hun op zichzelf gerichte vader omgaan. Het is niet makkelijk zo’n vader te hebben, maar ze keren zich niet van hem af en het boek schetst eerder een beeld van verering dan van afkeer. Uiteindelik komt de moeder als de held in het boek naar voren. Zij kent haar pappenheimer man, accepteert hoe hij is, zelfs als hij op late leeftijd vindt dat hij een andere vrouw nodig heeft om zijn libertarische staat in Noord-Somalië op te richten.
In mijn gezin is het hoogste goed om “niet saai” te zijn. De karakters in dit boek halen met vlag en wimpel dit predikaat.
Het boek is vloeiend geschreven, is grappig, vaak aangrijpend. Kortom: niet saai.
Het boek licht ook een klein tipje van de sluier op over Somalië en Ethiopië. Dit zijn fascinerende landen die heel divers en complex zijn, allerlei verschillende talen, gebruiken, aardig wat godsdiensten die verbazend rustig naast elkaar bestaan. Dat deel van het verhaal blijft een beetje onbesproken en daar had ikzelf wat meer over willen lezen.
Warm aanbevolen.
Claartje Kruijff zegt:
Het boek heeft mij ontroerd. Over liefde en hoe het kruipt waar het niet gaan kan… en hoe het zich ook niet laat ontkennen. En over het mysterie dat we voor elkaar zijn. Het boek roept bij mij existentiële vragen op. Met een klein zinnetje schrijft Aurelia over manische-depressie – het gegeven wordt door de vader meteen van tafel geschoven. Wanneer ben je echt anders? En wat is normaal? En wat is gezond en wat niet? En moet je ergens een beetje ‘gek’ zijn om uit te durven/kunnen breken. Wanneer leef je je eigen leven ten volle?
Waar moet je vrij van komen, je van bevrijden? Maar ben je dan ook ergens vrij van, en dus ook vrij voor?
Waar begint en eindigt vrijheid en hoe hangt het samen met verantwoordelijkheid?
Ik heb altijd vragen gehad bij lofzangen op Ayn Rand.
Kortom, dit boek heeft bij mij ook weer van alles teweeg en in beweging gebracht. Dank hiervoor.
Michaela van Wassenaar zegt:
Ik heb genoten van dit boek! Petje af! Het is waanzinnig vlot en goed geschreven en je leest het in een adem uit. Zoo knap! Met zoveel liefde en respect en zonder op iemands tenen te gaan staan, denk ik. Heel interessant ook, psychologisch en als historisch document.
Tessie zegt:
Toen ik eenmaal begon te lezen, las ik het boek in een adem uit. Dat Michiel zo is bezig geweest met zijn droom. Het bleef het najagen met alle projecten die hij opstartte om aan geld te komen wat ook meestal mislukte begreep ik. Hij ging maar door. Wist van geen ophouden of opgeven. Moedig van Aurelia om dit boek te schrijven.
Gerard-Jan Sprey zegt:
Mooi boek, bijzonder verhaal dat ik herken. Ik herinner me Aurelia’s vader als ‘de leuke vader’, waarbij ik bijvoorbeeld het beeld heb waarbij hij gek aan tafel deed. Iets dat mijn vader bijvoorbeeld niet deed. Vervolgens – wel erg kort door de bocht – volgt dan een van die vragen uit het boek, namelijk of het zijn van een leuke vader dan ‘recht geeft op’ je eigen gang gaan, niet meer bij je familie zijn. Waarbij elementen komen als wel op kosten van de moeder leven, de viool verkopen etc. Wat betekent het zijn van familie? Van vader? Van dochter? In hoeverre leeft uiteindelijk een ieder zijn/haar eigen leven? Ik ben pas laat vader geworden en heb nog pas jonge kindjes van nu 4 en 2. Dit boek was een mooie spiegel om mee te praten.
Aurelia’s vader zette verder allerlei vraagtekens bij de democratie en de inrichting van onze samenleving, thema’s die met Brexit, Trump, Wilders, etc. weer zo actueel zijn. Bijzonder dat hij daar toen zo mee bezig was. Hij zou zich in deze tijd ook niet stilletjes verstopt hebben schat ik zo in. Maar wat wijsheid is voor een samenleving en of die ‘maakbaar’ is, dat blijft lastig.
Anoniem zegt:
Met veel belangstelling en aandacht heb ik dit mooie boek gelezen. Ik heb het in enkele avonden geboeid uitgelezen en was erg onder de indruk van het hele verhaal en de schitterende wijze waarop Aurelia haar verhaal vertelt. Ze heeft een mooie schrijfstijl, die het lezen tot een genoegen maakt. Ik weet niet of het door mijn recente hartproblemen komt, maar ik ben veel gevoeliger geworden voor persoonlijke verhalen en ervaringen. Het boek over Michiel van Maalen past in dat beeld. Heel boeiend allemaal en het geeft je zoveel stof om over na te denken.
Mevrouw de Jager zegt:
Het is een intrigerend boek, met vele lagen: politiek, idealisme, relatieman-vrouw, de blik van een kind op haar vader, de blik van een volwassen vrouw die op de teksten uit haar jeugd reflecteert.
Doina van Bosse zegt:
“Dit boek gaat zeker bewaard blijven tussen mijn meest favoriete boeken!”
Kitty zegt:
Emotioneel word ik heen en weer geslingerd tussen aversie tav de vader en sympathie / bewondering. Fascinerend vind ik het.
Leeftijd: 35
Anoniem zegt:
Net de laatste bladzijden van dit prachtige boek gelezen. Heel mooi en soms voor mij herkenbaar…. Echt anders, maar mijn vader was vroeger ook altijd op reis en afwezig, maar ook weer zeer aanwezig!… Bijzonder!
Pauline Vijverberg zegt:
Recht m’n hart in. Prachtig boek. Ik moest er een paar dagen nadat ik het uit had steeds aan terugdenken.
Olivier Noordervliet zegt:
Na even een break van 2 maanden heb ik het boek nu bijna uit. Jammer, want ik vind het een indrukwekkend verhaal. Mooi geschreven en met een goede mix relativeringsvermogen en humor!
Odilia Vaillant zegt:
Petje af, het is gewoon een ontroerend verhaal… en wat een onmogelijke maar hoogst bijzondere vader. Werkelijk zo goed hoe Aurelia dit tot zo’n boeiend boek heeft weten te maken. Mijn man was er ook stil van en had het in een noodtempo uit.
Yvonne Gerritsen zegt:
Erg intrigerend, knap geschreven en natuurlijk bij vlagen ook herkenbaar.
Connie de Dreu zegt:
Het boek is uit. Jammer. Het was een belevenis om te lezen, ik heb er lekker lang over gedaan. Er staat zoveel in om je over te verbazen, de gebeurtenissen zijn zo mooi beschreven.
Anoniem zegt:
Wat een geweldig boek! Het verhaal over deze man is natuurlijk enorm interessant en te mooi om niet te delen. Wat is het ook mooi opgeschreven. Ik moest af en toe hardop lachen en ik las ook stukjes voor aan mijn familie, omdat natuurlijk sommige dingen over de Afrikanen voor ons ontzettend herkenbaar waren op dat moment (we waren op reis in Zambia en Malawi). Maar ook ontroerend wat de vader allemaal wilde opgeven voor zijn idealen, ik zou nog geen maand in die regio kunnen wonen.
Josien van Hasselt zegt:
Gisteren heb ik het boek uitgelezen. Wat een bijzonder verhaal en ik ben vol bewondering hoe moeder en dochters met deze man/vader om zijn gegaan. Met veel dank aan de moeder lijkt me. Hoe zij zich opgesteld heeft tegenover de “avonturen” van haar man zal zeker ook bepalend zijn geweest voor de dochters. Heel bijzonder hoe zij allen hier mee om zijn gegaan. Niet makkelijk allemaal en soms ook moeilijk te begrijpen. Wel iemand die zijn idealen achter na ging.
Ik heb me verwonderd, verbaasd, gelachen om de soms absurde situaties. Wat een leven en wat een impact op zijn directe omgeving! Het was het lezen meer dan waard.
Noortje Magis zegt:
Wat een fantastisch boek, en wat een levenswerk!
Marike de Ruiter zegt:
Ik vond het boe prachtig. Wat een verhaal zeg, interessant om te lezen. Knap opgeschreven, vooral omdat het zo persoonlijk is. Heel veel respect ook voor de 5 sterke vrouwen die die bijzondere en avontuurlijke, maar ook zo moeilijke, vader en echtgenoot bleven ondersteunen met liefde en fondsen. Dat had Howard Roark dan weer niet, bleef ik maar denken….
Rinske Uiterwijk zegt:
Prachtig! Met een lach en een traan heb ik over het leven van Michiel van Maalen gelezen.
Vera Vos zegt:
Mijn vader en ik zagen beide een interview met Aurelia op televisie. Hij was vooral geraakt door het verhaal van man die zijn dromen durft na te jagen, ik was nieuwsgierig naar hoe een gezin dit doorstaat. We werden beide gegrepen door het verhaal. Aurelia vertelt op een prachtige manier de invloed die haar vader op de wereld, haar familie en haarzelf heeft gehad. Het is knap dat een dochter dit zo mooi kan opschrijven en de lezer de ruimte geeft om zelf te oordelen of haar vader nou stom, dapper of allebei was. Het is een prachtig boek!
Regina van Hoof zegt:
Een indrukwekkend boek. Aurelia’s vader had veel lef, maar was misschien wel moeilijk te volgen soms en om mee samen te leven. Tegelijkertijd ook prachtig hoe hij zijn ideaal bleef volgen, ook al kreeg hij vaak een ‘nee’ te horen.
Anoniem zegt:
Een compleet, eigenzinnig en hele bijzondere hoofdpersoon die niet anders kon dan zijn idealen voorop zetten, en niet aan alle behoeftes van diegenen die hem liefhadden kon voldoen.
Maaike Steinebach zegt:
Knap geschreven en wat waanzinnig dat ondanks alles de brieven heen en weer bleven gaan. Ik heb vaak hard gelachen, om het kamelenhuwelijk of hoe Aurelia een vlooienband opstuurde.
Marijke Smallegange zegt:
Boek gekocht en in 1 keer uitgelezen. Wat een bijzonder verhaal! En knap en ook geestig geschreven. Echt een aanrader om te lezen. I’m a fan!
Jeroen Kok zegt:
Wow, wat een verhaal! Ik heb je mooie boek dit weekend in één ruk uitgelezen, thuis moesten ze erg om mij lachen.
Onze vaders hebben veel gemeen: begonnen bij de overheid, daarna de wijde wereld (mijn vader is zelfs meerdere keren in Addis Ababa geweest, zal vragen wanneer precies). Ook een tweede leven en zelfs een hartkwaal komen overeen. Bij hem was een 6-voudige bypassoperatie echter succesvol, dus ik kan nog samen met hem door z’n tuin lopen. Ga binnenkort weekend samen met hem doorbrengen, je boek is mooie aanleiding voor extra pit in de discussie.
Hendrine Dobbelaar zegt:
Wat een bijzonder verhaal en wat een ongelofelijke wending nam het huwelijk van jullie ouders en jullie gezinsleven nadat je vader naar Afrika was afgereisd. Vreemd te beseffen dat ik het nooit geweten heb terwijl wij zolang naast je moeder woonden. Ik wist niet beter dan dat ze daar alleen woonde. Mijn herinnering aan haar is nu nog positiever geworden.
Anoniem zegt:
Vanmorgen – erg vroeg wakker – het boek uitgelezen waarbij de laatste pagina’s mij nogal ontroerden. Het is een heel menselijk relaas; ik zag op veel kleinere schaal – was 10 jaar gemeenteraadslid – parallellen met mijn eigen streven om mensen meer vrijheid te gunnen. Ook ik was op 20-jarige leeftijd enorm gegrepen door The Fountainhead en de theoriëen van Ayn Rand.
Dank je wel Aurelia dat je het boek geschreven hebt, wat niet alleen veel werk was, maar wat je wel een heel compleet beeld van je vader gegeven heeft. Een bijzonder mens met – gelukkig – ook tekortkomingen.
Alice Ernst zegt:
Wat een indrukwekkend verhaal en heel mooi opgeschreven.
Functie: Eigenaresse Affaire d'Eau
Leeftijd: 35
Bert Bosman zegt:
Wow! Ik ben echt sprakeloos. Ik zal dit verhaal nog wel even op me in moeten laten werken. Afgelopen nacht heb ik de laatste pagina’s verorberd. Wat goed zeg, wat een avontuur… wat een inspiratie en het boek leest als een trein! En heel subtiel daaronder verscholen zit natuurlijk een fantastische verhaallijn, want je wilt als lezer toch elke seconde en elke zin dat je verder leest, steeds meer weten hoe dit avontuur zich verder zal ontwikkelen. Wat een man, wat een energie en wat een onverschrokkenheid! En wat een leven heeft hij geleefd. Er zijn zoveel Nederlanders die een voorbeeld aan hem kunnen nemen in de angstcultuur waarin we leven van tegenwoordig. Waar zijn onze helden? Nou, het lijkt me duidelijk dat de vader van Aurelia er eentje is/was. Ik ben toch wel begeesterd geraakt door Michiel van Maalen. Ik zal vast niet de enige zijn. Wat een dijk van een boek!
Leeftijd: 37
Carl Hohner zegt:
Het boek heeft diepe indruk op me gemaakt. Werd absolute fan van dee moeder, voel sympathie voor de vader en heb diep respect voor “de zusjes”. Verwarrend, lief, mooi, droevig, origineel, strijd en eerlijk.
Functie: Bankier
Pim Luiten zegt:
Een heel boeiend boek dat je makkelijk meeneemt en dat liefdevol is geschreven. Fascinerend te lezen over de idealen van Michiel en de struggle die deze veroorzaken in het privé leven van hem en zijn naasten. Heel leerzaam over hoe de samenleving in Somalië werkt en hoe onhandig de bekende naties en hulpverleners daar mee omgaan. Ik heb er van genoten en raad het graag aan. Aurelia dankjewel dat je jouw zoektocht hebt ondernomen met dit boek als resultaat.
Femke Hofstee zegt:
Knap geschreven, het leest echt als een trein. Mooi om te zien dat de vader echt zijn hart heeft gevolgd en dat Aurelia, en ook waarschijnlijk anderen, hem door haar zoektocht beter begrijpen. Toen hij, net voor zijn dood, in London was heb ik hem gesproken aan de keukentafel bij Louise over zijn beloofde land. Ik kan me ook de schok nog heel goed herinneren toen hij plotseling overleed.
Functie: Prison Watch
Jeltje Peletier zegt:
Net in een ruk uitgelezen op de vlucht naar Doha. Prachtig. Heb wel af en toe een traan moeten wegpinken.
Inge de Mey zegt:
Ik vind het een fantastisch verhaal en zou meteen zeggen : maak er een film van ! Er zit zoveel actie, geschiedenis en humanisme in het levensverhaal van de hoofdpersoon!
Michelle van der Werf zegt:
Het boek heeft me de afgelopen dagen uit mijn slaap gehouden. Ben al bijna aan het einde. Super goed en knap geschreven. En wat een verhaal……..
Willemijn Verloop zegt:
Ik ben onder de indruk van de drive & passie van Michiel, zijn missie voor vrijheid en onconventionele paden daartoe inspireerde me enorm, wat een bijzonder mens. Ik genoot ook intens van alle passages over Somalie. Ik reisde vanaf begin jaren ’90 veel in Oost Afrika, met name Eritrea en Ethiopië voor War Child, dus het voelde als thuis. Ik heb nooit de verbinding en diepgang met de lokale bevolking bereikt zoals Michiel dat deed, ik heb daar groot respect voor, ik herken wel de liefde voor de eigenzinnige lokale tribes in die regio. Het was een feest der herkenning, en ik heb er ook weer van geleerd!
Heleen Unger zegt:
Ik heb het boek in een ruk uitgelezen. Ik vond het geweldig. Inhoud prachtig en ook zo goed geschreven. Heen en weer in de tijd waardoor het nog boeiender wordt. Het is een heftig relaas. Zo’n vader met zulke idealen. De verwijzingen naar de Fountainhead en de Afrikaanse “politiek” maken het meer dan een “een verhaal over een vader”. Ik ben door dit boek ook eindelijk de Fountainhead gaan lezen.
Lisa Plag zegt:
Prachtig geschreven en Aurelia beschrijft zo goed hoe mooi familieliefde kan zijn.
Leeftijd: 42
Eleke zegt:
Ik vind het boek fantastisch, funny, treurig en absurd!
Willem Bos zegt:
Het boek over deze fascinerende vader pakte mij meteen. Ik vond het van het begin tot het einde een boeiend verhaal. Heel knap dat je zoiets persoonlijks op papier kunt zetten en ik ben onder de indruk hoe Aurelia haar vader durfde te confronteren met haar gevoelens en ideeën over zijn daden en fouten. Haar vader moet een fascinerende man zijn geweest, maar haar moeder zeker niet minder – wat moeten de moeder en de vier dochters moeilijke tijden meegemaakt hebben toen de vader’s behoefte om iets te betekenen op deze aarde sterker bleek te zijn dan zijn behoefte om bij zijn gezin te blijven. Ik zou je boek ook aan een ieder aanraden.
Sylvia Siertsema zegt:
Ik heb enorm van Dag, ik ga vrijheid halen genoten en heb het achter elkaar uitgelezen. Ik vond het een fascinerend verhaal waar ik al snel in zat.
Aurelia schrijft boeiend, met veel beeldspraak en metaforen. Ze belicht de dingen die zich voordoen van verschillende kanten: gezien vanuit de ander en vanuit zichzelf waarbij ze open en eerlijk is over hoe ze zich richting haar vader over van alles voelt. Ik vind het heel mooi hoe zij elkaar tot het eind trouw zijn gebleven.
Anne zegt:
Uit! Wat een prachtig boek. Wat ongelooflijk knap geschreven, de volgorde, de woordkeus, de zinsbouw, wat Aurelia aan informatie gebruikt en vast ook heeft weggelaten. Haar vader zou trots zijn.
Functie: Huisarts
Marieke Le Poole zegt:
Interessant boek, fijn geschreven – boeiend en verrassend; je krijgt er zin van naar de hoorn van Afrika af te reizen.
Vanessa zegt:
Heb net het boek uit (in een ruk) ! Wow wat een vader, wat een leven en wat knap geschreven.
Leeftijd: 38
Caroline zegt:
Al zal niemand snel ook een eigen staat oprichten, hij laat zien dat je idealen volgen een mooi goed is.
Wilhelmina Caris zegt:
Heb met tranen in mijn ogen het boek dicht geslagen. Dag ik ga!! Wat een mooi en emotioneel verhaal. Omdat ik de moeder ontmoet heb kan ik me nog meer inleven in dit verhaal. Alle lof voor dit prachtige boek!!
Eva Frost zegt:
Ik ben erg onder de indruk van het verhaal en heb enorme bewondering voor de moeder maar ook voor Aurelia en de zussen.
Het is echt een boek dat je in een keer uitleest. Wat een vrije geest die vader.
Tijdens het lezen dacht ik wel: hoe verzint hij iedere keer weer een ander project en wat is de kans van slagen.
Moest ook vreselijk lachen om het ”huwelijksgebeuren“ tijdens het bezoek aan de vader.
Het is echt een boek met een lach en een traan.
Functie: Travel Agent
Dorothee ter Kulve zegt:
Klap net je boek over Michiel van Maalen dicht. Ik ben onder de indruk van dit boek, zelfs behoorlijk in verwarring. Er gebeuren soms zoveel ongelooflijke, bizarre, onwerkelijke dingen en ze zijn zo (ver) buiten alle gebaande paden van onszelf, de mensen en families om ons heen. Ik vind het dapper om dit hele persoonlijke relaas zo intens eerlijk op te schrijven, zowel de leuke als de niet-leuke onderdelen. Met name ook heel knap hoe Aurelia dit doet, want er komen zoveel emoties in het boek voor en het is ook spannend om te lezen. Maar van alle emoties die erin voorkomen is er toch wel één grote die de boventoon voert en dat is liefde. Liefde van het gezin voor elkaar, die is groot en genereus – zelfs in deze moeilijk omstandigheden.
Liliane Krijgsman zegt:
Ik ben onder de indruk van de volharding en moed om dit boek te schrijven. Het bevat zoveel persoonlijke gedachtens en gevoelens die Aurelia met anderen deelt. Haar vader is in vele opzichten een bijzonder mens geweest.
Wat mij het meest heeft getroffen is de liefde van hem voor zijn dochters en zijn (ex)vrouw in het bijzonder; en de liefde van hen voor hem. Ondanks alle obstakels is deze liefde onvoorwaardelijk gekleken. Dat heeft mij ontroerd.
Functie: Patholoog
Isabel van Eys zegt:
Het boek over een unieke vrijheidsstrijder heb ik uit.
In tegenstelling tot Lydia kan ik niet alleen voor het Wilhelmus een traan laten vloeien.
Shit wat een prachtboek!
Het komt in mijn top 5.
Frans Willem van der Ven zegt:
Een openhartige zoektocht van een dochter naar haar vader, een compromisloze idealist. Meesterlijk en heftig. Afstoten, begrijpen, aandacht, stilte, angst, woede, acceptatie en liefde. Terwijl ze het verhaal van haar vader tracht te ontsluiten, beschrijft Aurelia ook haar eigen proces. Via Aurelia probeer je haar vader te begrijpen, wat hem drijft, maar vaker nog wat hem behelst. Waar is die man aan begonnen? Wat moet die man met Haweeya, terwijl hij een fantastische vrouw en vier dochters thuis heeft? De brieven van Michiel laten een super optimist zien die zelfs in de meest barre omstandigheden zacht als fluweel kan schrijven. Maar ook een man die bereid is alles in te zetten voor zijn ideaal. Haar moeder is net zo compromisloos, alleen dan in de liefde. Zij laat Michiel nooit vallen, blijft altijd achter hem staan. Aurelia schrijft lief en teder, maar durft ook de confrontatie aan te gaan met hem en met zichzelf. Het boek zette aan tot mooie discussies binnen mijn familie, zoals over de verhouding kind-ouder. Welke verwachtingen mogen we hebben? Maar ook over idealen en de prijs van het najagen daarvan. Ayn Rand had het niet beter kunnen verzinnen. Een ongelofelijk waargebeurd verhaal!
Functie: partner @ Audit Partners
Anoniem zegt:
Ik zou willen dat alle ‘foute’ politici een ‘Michiel pil’ verplicht moesten inslikken. Dan zou de wereld er een stuk van opknappen!
Dit boek leert dat je op het einde van je leven beseft dat je echte naasten het allerbelangrijkste zijn. En dat familie sterk is, wat er ook gebeurt. Ik hoop dat Michiel rust in vrede, of zou hij stiekem Afrikaanse dansjes oefenen met Somalische strijders daar in de hemel? Ik denk dat ik dan stiekem meedans, want ‘ondeugend’ zit ook een beetje in mijn bloed.
Hugo van Reijen zegt:
Hartelijk dank voor het geweldige boek dat ik nu met grote aandacht aan het verslinden ben. Voor mij is alles dubbel interessant, omdat ik bij Michiel in Borama gelogeerd heb. Ook dat huwelijk in de VS heb ik van nabij meegemaakt. De fascinatie voor Haweeya heb ik nooit geheel begrepen.
Leeftijd: 80
Marthe de Vries, predikante zegt:
Fascinerend wat deze man bewoog en wat hij (bijna) voor elkaar kreeg. Maar ook het besef hoe ingewikkeld het was voor zijn gezin. Het ambivalente van aangestoken te zijn door zijn enthousiasme, maar ook gewoon een gewone vader willen hebben, die er voor zijn kinderen is.
Marie zegt:
In een ruk uit. Het was spannend, aangrijpend, interessant. Een geweldig boek, knap geschreven. Ik laat het meteen mijn zus lezen.
Caroline van Nistelrooij zegt:
Een bijzonder boek over een zeer bijzondere man! Ik vind het erg knap hoe Aurelia haar vader zo liefdevol en met respect beschrijft, terwijl ze tegelijkertijd ook kritisch is en terechte vragen stelt.
Petra zegt:
In een ruk uitgelezen. Tijdens de borreluurtjes hield ik mijn ouders op de hoogte van ‘de ontwikkelingen rondom Michiel’, hetgeen zorgde voor gezellige momenten en boeiende gesprekken. Door dit boek reflecteerden mijn ouders ook weer wat op hun leven samen, gemaakte keuzes, familie, vrienden van vroeger, etc, en wij konden hen daarover gerichter vragen stellen. Dat was bijzonder.
Het verhaal is spannend, natuurlijk omdat Michiel zoveel meemaakt en Aurelia hem uitgebreid aan het woord laat, met vaart, een zekere afstand en humor. Het verhaal zorgt ervoor dat je je als lezer automatisch afvraagt: hoe zou ik daarop hebben gereageerd, wat zou ik in zijn/haar plaats hebben gedaan? Het verhaal dwingt bewondering af, van alle betrokkenen. Mijns inziens heeft Aurelia het met veel respect voor haar ouders en zusjes opgeschreven.
Leeftijd: 45
Allard van Wely zegt:
Ik heb wat dagen moeten nemen om alles op mij in te laten werken en je er over te schrijven… Ik ben er flink van onder de indruk. Ik heb het boek met ingehouden adem gelezen. Eerst viel ik van de ene verbazing in de andere. En ik keurde zijn gedrag en zijn keuzes af. Zo van: “wat doet hij nou!” en: “waarom?” en: “hoe kan hij dat in godsnaam doen!” Maar later beleefde ik alles weer anders. Ik merkte dat ik in de loop van de tijd dacht: “jeee, wat een wonderlijke man!”. Wat bijzonder dat hij, ondanks alle tegenwerking en ontberingen, blijft geloven en blijft werken aan zijn ideaal! En was alles dan uiteindelijk voor niets? Stierf hij zonder zijn idealen te realiseren? Gelukkig heeft hij het een en ander gepubliceerd zodat hij daarin blijft voortleven.
Ik niet kon nalaten Aurelia’s leven met het mijne te vergelijken. En het leven van haar vader met de mijne te vergelijken. Want ook ik ben een vader die als huisvader anders is dan de meeste andere vaders. Hoe anders was het allemaal bij ons thuis. Ik kom uit een jongensgezin; ik heb twee broers boven mij. Wij zijn allemaal vrij ‘gewoontjes’ gebleven. Bij ons thuis aan tafel nooit, maar dan ook nooit discussies over politieke zaken, verhandelingen over filosofieën of theorieën die hot waren. Uiteraard heb ik zeer veel respect voor Lydia, maar ook respect voor Michiel, omdat hij zo door en door en door is gegaan. Bovendien is hij altijd van zijn gezin blijven houden. Hij was vaak onvindbaar en haalde best capriolen uit. Maar hij schreef brieven. En ik denk dat die brieven zeer belangrijk voor hem zijn geweest. Tot zijn einde toe. Hij genoot van dochters. Hij heeft nooit de lijn definitief willen doorsnijden. Sterker nog, zijn gezin werd aan het einde van zijn leven, steeds weer belangrijker voor hem.
Michiel’s idealen en denkbeelden moeten levend blijven. Los van de persoonlijke zaken die Aurelia en haar familieleden gekwetst hebben, zijn de brieven van Michiel een schat aan informatie, waar anderen in deze wereld veel van kunnen leren of veel aan kunnen hebben.
Sacha van Rood zegt:
Aurelia heeft alles zo helder, eerlijk en liefdevol onder woorden gebracht. Ik vind het prachtig! Al voordat ik het boek las was ik tot de conclusie gekomen dat wij vanuit de ontwikkelde landen ons niet moeten bemoeien met het doen en laten van wat genoemd wordt ontwikkelingslanden. Laat hen hun eigen ‘wiel’ uitvinden. Wie weet moet en kan het anders en beter nog dan wij het doen. Zijn wij dan uitontwikkeld? Wat een pretentie! Willen wij bemoeienis van andere landen of mensen die denken dat zij beter weten wat goed voor ons is? Ontwikkeling gaat langzaam. Het vraagt ervaringen opdoen en tijd hebben om het een en ander weer te kunnen overdenken.
Zeker is er in dit boek veel dat positief kan inspireren… helderheid, eerlijkheid en liefde…, maar er zijn ook zaken waar bevlogen enthousiastelingen zich door zouden kunnen laten inspireren die minder gewenst zijn. Vrijheid willen is mooi, maar lang is dit niet vol te houden zonder verantwoordelijkheid te nemen en dan zit je toch weer vast aan beperkingen waar je met verstand, liefst wijsheid mee moet om kunnen gaan.
Leeftijd: 80
Marc van Weede zegt:
Ik werd meteen door het boek gegrepen. Wat een bijzonder verhaal; ik begrijp goed dat Aurelia vond dat het opgeschreven moest worden. Gisteren heb ik het met ontroering uitgelezen. Ik vind het boek zeer goed geschreven, stijl en structuur zijn professioneel, en je blijft geboeid. Dan Michiel: wat een bijzondere man en wat een leven. Michiels brieven zijn uniek in de manier waarop ze zijn leven in Ethiopië en Somaliland beschrijven. Ook de manier waarop Aurelia haar eigen emoties en die van haar zusters en moeder beschrijft vond ik mooi. Je zou een mooie film van het boek kunnen maken, met een scenario van Maria Goos.
Leeftijd: 52
Ellen zegt:
Ik zit nog in de roes en de sfeer van het verhaal, van een deel van Aurelia’s levensgeschiedenis. Het leest als een roman, maar steeds weer realiseerde ik me, door het boek geleid, inbreuk te maken op de privacy van een voor mij onbekend bestaand gezin. Ik herkende mij in locaties (Brussel Zuid, Wassenaar, Amsterdam). Ook voel ik de zoektocht naar de vader, de verwijten, de vraag om aandacht en ook de adoratie voor de man die altijd je vader zal zijn. Dank voor deze blik in dit leven. Voor de familie een prachtig document, voor mij een indrukwekkend verhaal!
Ingrid zegt:
Het boek begint met een paar belangrijke momenten, zoals de mededeling dat de vader in Afrika blijft. Dit maakt dat je verder wilt lezen om te weten te komen hoe het zo gekomen is. Door de vele, vaak verbazingwekkende, gebeurtenissen blijft het verhaal boeien tot het eind. Ondanks de zeer nauwe betrokkenheid van de schrijfster bij het verhaal blijft ze objectief. Ze vertelt wel hoe ze er in het verleden over dacht, maar terugkijkend op de hele geschiedenis laat ze het oordeel aan de lezer. Al met al een aanrader voor lezers die van dit genre houden en zich niet laten afschrikken door de terugkerende passages over het te stichten land.
Robert-Jan van Ogtrop zegt:
Wat een ongelofelijk goed boek, maar wat een verhaal! Een echte dromer die in ieder geval het lef had “to live his dreams” en zich niet makkelijk liet afschepen met nee, dit kan niet. Het boek gaat ook zeker over “unconditional” love. Een heerlijk en inspirerend boek.
Robbert van Lanschot, voormalig diplomaat en destijds in Ethiopie vriend van de persoon over wie dit boek gaat zegt:
Wat een geweldig boek!!!
Patricia Dagevos zegt:
Ik heb twee dagen gespijbeld met van alles en heb Dag, ik ga vrijheid halen in een zucht uitgelezen, wat een emoties, wat intens, wat bijzonder, is dit levensverhaal over Michiel van Maalen en Aurelia.
Het is geweldig geschreven, door jullie beiden. Wat een respect heb ik voor Lydia. Wat is ze kranig geweest en wat heeft ze moeten lijden.
Wat heeft Michiel naast het verdriet dat hij zijn gezin aandeed – ongelofelijk van zijn vrouw en dochters gehouden. Aurelia heeft alles mooi verwoord, onverbloemd, echt. Het is een prachtig boek.
Functie: Interior decorator
Leeftijd: 60
Ronald Slot zegt:
Ik heb het in één ruk uitgelezen, zo was ik er door geboeid. Ik vind het knap geschreven. Wat ik deel met haar vader is de hang naar avontuur, vrijheid en idealisme. Het boek was voor mij een goede les wat er met iemand kan gebeuren die zich laat meeslepen door deze waarden. Ik voel compassie voor Aurelia, haar moeder en haar zussen en ervaringen die zij hebben moeten meemaken met zo’n vader. En tegelijkertijd voel ik ook compassie voor haar vader die een wel heel bijzonder zielenpad had uitgekozen in dit leven en daar trouw aan bleef. In ieder geval bepaald niet een kleurloos persoon. Ik wens dat de wereld en met name Afrika nog iets zal gebruiken van zijn bijzondere interesse in en kennis over Somalië en zijn ideeën over een overheid loze wereld.
Functie: Consultant
Michiel Bicker Caarten zegt:
Wat een geweldig boek! Aurelia heeft een heel authentieke eigen stem die ze heel consistent gebruikt. Ze is eerlijk, ook als dat moeilijk is. Wat ook zo knap is, zeker voor een eerste boek, is dat het zo goed is geconstrueerd. Aurelia komt precies op het goede moment met de antwoorden, als de vraag bij mij opkomt. Ze neemt de lezer mee op haar zoektocht, en dat werkt (en dat gaat niet vanzelf – ‘your easy reading is damn hard work’ zoals vriend Hemingway zei). Het boekt heeft goede ‘pacing’: soms vertragen, soms versnellen. Het is ook een geweldig verhaal, omdat het alleen maar tinten grijs kent, net zoals het echte leven. Er is geen goed of kwaad, alleen maar daar tussen in.
Functie: Hoofdredacteur De Bicker
Leeftijd: 60
Jan Petit zegt:
Wanneer is een boek goed? Volgens mij om een aantal redenen:
1) inhoudelijk boeiend
2) page turner
3) wekt emoties op, zowel (glim)lachen als prikkelende neus…
4) aanraden aan derden
5) zet lezer aan het denken
Het boek voldoet wat mij betreft aan deze criteria.
Zijn zoektocht naar eigenheid, originaliteit en zelfstandigheid in denken en doen sierde Michiel en zeker nu ik het boek gelezen heb weet ik weer dat de mensheid te allen tijde in het gemak van collectivisme blijft hangen en daarmee voor de easy way out kiest. Michiel koos vaak de moeilijk(st)e weg en heeft daardoor mijns inziens toch veel bereikt, al was het maar om niet weg te kwijnen in suffe, middle of the road, saaiheid. No guts no glory…! Last but not least extra compliment voor mijn schoonmoeder; na het lezen van het boek begrijp ik nog beter voor welke hete vuren zij heeft gestaan en hoe zij zich daar doorheen worstelde met ups en downs met steun van haar lieve dochters en hopelijk ook af en toe haar schoonzonen… Mijn waardering voor haar is alleen maar toegenomen door het lezen van dit boek. Lieve Aurelia, nogmaals heel veel dank ook namens onze kinderen die hier zelf, en ter zijner tijd met hun geliefden en hun kinderen, enorm van zullen genieten en zullen nadenken, discusieren en vragen stellen over alles wat in dit boek aan de orde komt. Een groter cadeau en genot kan je wijlen vader niet geven!!
Paul Scheurs zegt:
Ik vind het een geweldig boek. Spannend en goed geschreven. Maar bovenal ontzettend meerlagig. Michiel van Maalen vond ik aanvankelijk een intelligente held, vervolgens (halverwege) een arrogante inconsequente egocentrische verwende idioot en tenslotte vooral een interessante complexe kwetsbare lieve man. Aurelia zet de verschillen tussen haar vader, haar moeder, de zussen, de nieuwe vrouw van haar vader en de Somaliërs èn subtiel èn krachtig op het papier. Hun posities veranderen geleidelijk in het boek, waardoor ze diepere lagen krijgen. Het boek is zowel een emotionele familie-/liefdesgeschiedenis als ook een rationele politiek-filosofische inleiding libertarisme/objectivisme voor beginners. Het toont het “schuren” van vele culturen tegen elkaar: ambtenaren versus ondernemers, legalisten versus libertariërs, Europa versus Noord-Afrika, mannen versus vrouwen en armen versus rijken. Meerlagig is ook het karakter van Michiel: megalomaan versus prutser, winnaar versus loser, upperclasser versus underclasser, filantroop versus bedelaar, rechtsfilosoof versus leugenaar, minnaar versus overspelige en aanwezige vader versus afwezige vader. Door de meerlagigheid is het boek geschikt voor mannen èn vrouwen, voor romanlezers èn filosofisch geïnteresseerden, voor jong èn oud, voor links èn rechts, voor gevoelsmensen èn rationalisten. Ook vind ik het verhaal menselijk, invoelend, meelevend, begripsvol en barmhartig geschreven. Een ontroerende en leerzame vertelling.
Functie: erelid Libertarische Partij
Leeftijd: 58
Marguerite zegt:
Wat een prachtig boek. Goed geschreven ook. Eerst dacht ik wat een idioot is die man. Gaande weg veranderde die gedachte en vond ik jouw vader een hele leuke en bijzondere man. Het boek heeft vele lagen, dat heb je in de eerste hoofdstukken nog niet door, maar daarna al gauw wel en dat wekt verdere nieuwsgierigheid op. Wat is jouw moeder een sterke en dappere vrouw. Wel een beetje racistisch! Ik had moeite met de racistische uitspraken. Prachtig vind ik de liefde waarmee je over je vader schrijft, terwijl je jouw worstelingen niet onder stoelen en banken steekt. Ik raad dit boek aan bekenden aan, dan zeg ik: ‘Dit boek moet je echt lezen, het is heel bijzonder.’
Marij Janssens zegt:
Verbaasd, gefascineerd, geboeid en ontroerd heb Dag, ik ga vrijheid halen gelezen. Voor mij is het vooral een verhaal over liefde, over liefde zonder voorwaarden. En over trouw. Het woord heeft voor mij een andere betekenis gekregen na het lezen van dit boek. Hoe Lydia, ondanks alle streken van haar man, trouw aan hem, eigenlijk trouw aan haar liefde voor hem is, vind ik onwaarschijnlijk mooi.
Daarnaast bewonder ik Aurelia. Stoer en kwetsbaar en prachtig hoe
ze de geschiedenis van haar vader heeft weten te vangen. En hoewel ze als Aurelia haar vader natuurlijk af en toe veroordeelt in het boek, weet ze als schrijfster toch ook zijn overwegingen en motieven weer te geven. Met begrip. Heel erg knap. Het boek verdient het door meer mensen gelezen te worden.
Functie: eindredacteur Nieuwsuur
Leeftijd: 46
Lizette Dalebout zegt:
Na het boek gekocht te hebben, ben ik meteen begonnen met lezen. Ademloos. Wat een markante en levenslustige man was Michiel van Maalen – niets afdoend aan het feit natuurlijk dat zijn acties zijn vrouw en kinderen destijds ook veel verdriet hebben berokkend.
Het boek heeft me geraakt, in allerlei opzichten. Soms was ik vol bewondering voor Michiel, soms geïrriteerd en ik was ook meerdere keren dermate ontroerd dat de tranen me in de ogen stonden. Er zit veel in om over na te denken, het is een ‘rijk’ boek. Er zitten zoveel facetten in en het boek is integer en puur geschreven. Mijn man heeft het ook gelezen. Door dit boek is zijn kijk op de democratie veranderd. Hij dacht dat problemen in onze samenleving in de eerste plaats komen door ons kapitalistische systeem (even ongenuanceerd gezegd) maar door dit boek is hij gaan inzien dat de wortels en de oorzaken dieper liggen.
Ik heb The Fountainhead van Ayn Rand weer gekocht, als twintiger met veel plezier gelezen en door dit boek ben ik nieuwsgierig geworden hoe ik het nu zal beleven.
Functie: schrijfster
Leeftijd: 50
Therese Hoes zegt:
Wat een prachtig, spannend en ontroerend boek. Mooie opbouw. De hoofdstukken zijn niet te lang, daar houd ik erg van. De brieven van de vader zijn soms iets langdradig, vooral als het over zijn ideale land Kritarchia gaat, maar juist door de herhaling, de lengte, de vele woorden, ga je als lezer de noodzaak die de hoofdpersoon gevoeld moet hebben om zijn idealen te verwezelijken steeds beter begrijpen. Ondanks de irritaties, het niet kunnen begrijpen, de woede, de radeloosheid en de zorgen, schrijft Aurelia zo liefdevol over haar vader. Het boek leest als een pageturner, en dan niet in de, soms, negatieve zin van het woord. Je raakt zó betrokken bij zowel de vader en zijn idealen als bij het hele gezin met alle verdriet en zorgen. Ik kon soms niet stoppen met lezen midden in de nacht. Heerlijk is dat! Het boek geeft een prachtige inkijk in het leven van een man die zijn idealen najaagt met alle gevolgen van dien. Het geeft ook een wonderschone kijk op het gezin dat hij achterlaat. En het gaat vooral over: liefde. In elk opzicht.
Functie: toneeldocent
Anouk van Triest zegt:
Gisteravond begonnen, vandaag uit gelezen. Wat een prachtig boek en wat een bijzondere man. Ben helemaal geïnspireerd om meer na te denken over bestuursvormen en vrijheid. Ik heb gehuild, ik heb gelachen.
Functie: consultant
Bob de Graaff zegt:
Een mooi en diep-menselijk portret vol idealen en tekortkomingen en, ondanks alle inspanningen, is er dat beetje mysterie dat er altijd tussen generaties zal blijven bestaan over wat de ander drijft, grijpt en bezighoudt. Het maakte het lezen tot meer dan een ‘stukje geschiedenis’ en tot een soort levensles.
Functie: hoogleraar, auteur
Kiki Mol-van der Lee zegt:
Mijn complimenten aan Aurelia dat ze dit bizarre, waargebeurde levensverhaal zo op papier heeft weten te krijgen. Een afwisseling van verdrietige momenten, vaak voortkomend uit onbegrip en boosheid, en hilarische momenten door onverwachte en verrassende wendingen. Ik ga meteen De Fountainhead hier achteraan lezen.
Functie: schrijfster
Jan Eekema zegt:
Ik heb het boek met veel plezier gelezen, maar ik weet niet goed wat ik er van vind. Je wordt namelijk continue heen en weer geslingerd tussen sympathie en ongeloof. Sympathie voor Michiel, omdat hij een afwijkende visie had en deze ook vol overgave probeerde uit te voeren en dat pas nadat de kinderen op eigen benen konden staan, waardoor hij zijn feitelijke verantwoordelijkheid heeft genomen. Dat hij daarna de vrijheid zocht en weigerde om zich nog langer te confirmeren aan de verwachting en waarheid van anderen, is iets wat mij erg aansprak.
Ongeloof omdat ik mij bijna niet voor kon stellen dat iemand met zo’n intelligentie zo weinig feitelijk probeerde te zijn. Ik heb in het boek dan ook de werkelijke dialoog tussen de dochters en de vader gemist, maar waarschijnlijk is die er ook niet geweest. En dat voelde als een stukje leegte. Het lijkt bijna een verwijt en zo is het niet bedoeld, maar het benadert toch het beste van hoe ik het boek heb ervaren. Bepaalde passages deden mij enorm denken aan de tijd die ik zelf in Afrika doorheb door heb gebracht en waar ik soms met weemoed naar terug kijk.
Functie: manager
Alina van der Woude zegt:
Ik vond het een prachtig boek. Liefdevol, kwetsbaar, rauw en eerlijk. Je vraagt je af: ‘Wat heeft deze vader bezield?’, en ondertussen zo overduidelijk wat zijn bezieling was. Wat een lef en wat een waanzin. Wat een inspiratie en wat een opportunisme. Wat een naïviteit en wat een visie. In het begin moest ik even wennen aan de briefwisseling, maar ik vond het gaandeweg het boek een prachtige vorm. De rijk gedetailleerde brieven van de vader zijn animerend. En Aurelia’s schrijfstijl is humoristisch, eerlijk en kwetsbaar. Bovenal ging het boek voor mij over liefde. Tussen het gezin, de zussen, de moeder en de vader, tussen hem en zijn vriendin, voor ‘zijn’ land, voor zijn plannen. Alleen als je echt van iemand houdt kun je ‘m kennelijk, met al zijn fratsen, toch loslaten en leer je elkaar waarschijnlijk beter kennen dan dat je elkaar teveel vasthoudt. Ondanks en misschien wel dankzij je eigen verdriet.
Functie: massagetherapeut
Madeleine zegt:
De passage tegen het einde van het boek ‘je grootvader durfde te dromen en anders te denken…’ is een mooi inspirerend stukje dat bijblijft, dat in combinatie met de titel, daar kan je lang over nadenken. Ook vind ik het hoofdstuk Tuin van Eden van dezelfde kracht als de Proloog, het trekt je helemaal weg van de wereld.
Functie: balletdanser
Marie-Lou Bazelet zegt:
Afgelopen zaterdag heb ik The Fountainhead gezien van Toneelgroep Amsterdam en was gefascineerd! Zonder Dag, ik ga vrijheid halen te lezen, was ik er denk ik niet heen gegaan. Het toneelstuk en het boek vullen elkaar aan. Ik denk er nog steeds aan, al ben ik het niet met alle beweringen van Ayn Rand eens. Ik kan me goed voorstellen wat een invloed haar boek kan hebben, en hoe haar boek iemand met originele ideeën, zoals Michiel, een zet in de rug kan geven zijn idealen na te jagen.
Mies de Vries zegt:
Ik had een bijzonder fijn leesweekend dankzij Aurelia van Maalen.
De manier waarop zij over haar vader schrijft: met bewondering, liefde, op zoek naar zijn aandacht, maar tegelijk ook met nuchtere licht afkeurende afstand: knap! Maar vooral ook hoe ze haar moeder neerzet, conscious uncoupling voordat Gwyneth er over begon en vooral een liefdesverhaal die eigenlijk alles overwint! Bovenal heb ik genoten van de filmische tekening (het magere geitje aan het witte touw voor de huwelijks hut).
Functie: Hoofdredacteur Nouveau
Caroline Peeck zegt:
Ongelofelijk wat een verhaal. Ik heb er helemaal ingezeten en het heeft me verschrikkelijk veel stof tot nadenken gegeven. Deels ook door eigen herkenning en eigen ervaring, maar ook omdat het tegelijkertijd mooi, maar ook gruwelijk is.
Functie: consultant
Rudie Kagie zegt:
Dit is heel bijzonder, een dochter die zo’n omvangrijk epos over haar vader schrijft – vanuit geen ander motief dan dat ze dit van zichzelf moet doen, vanuit innerlijke gedrevenheid. Na 30 mooie jaren bij Vrij Nederland vertrok ik per 1 maart 2014 als redacteur bij dit weekblad. Het interview met Michiel, dat gedeeltelijk in het boek terugkomt, staat mij nog altijd scherp voor de geest; in mijn journalistieke carriere heb ik verder nooit zo’n kleurrijke, intrigerende persoonlijkheid meegemaakt als Michiel van Maalen. Hij was een uitermate bijzondere man die zo graag een rol speelde in de wereldgeschiedenis.
Aurelia maakt geen patroonheilige van haar vader. De lezer mag voor zichzelf uitmaken of we hier met een held of een hufter te maken hebben – waarschijnlijk waren, zoals bij de meeste mensen, de ingrediënten voor zowel het een als het ander aanwezig. Dit boek verdient zonder meer gelezen te worden door een groot publiek.
Aurelia vond wat mij betreft precies de goede manier tussen afstand neen en volledig recht doen aan de moeilijkheden die de beschreven periode met zich meebracht. Het is indrukwekkend hoe haar moeder alles doorstaan heeft, samen met haar dochters.
Ik heb je boek net uit! Zeer boeiend om te lezen. Heel bijzonder en knap geschreven.
Vanuit het hart geschreven, mooi, dapper en roerend….
“Dag, ik ga vrijheid halen heeft mij en en de rest van de family over de kerstperiode mooi bezig gehouden. Ik heb ervan genoten. Vaak met verbazing hoe iemand zo kan zijn. Ik ben door alle emoties gegaan met betrekking tot de hoofdpersoon. Ik vond hem super egoïstisch, maar ook kinderlijk in zijn eerlijkheid. Een dromer, of wel hoogmoedswaanzin.”
“Er ontstaat een beeld van een (zeer) moeilijk mens om mee samen te leven, die het met (lokale) wetten niet altijd even nauw nam, maar wel iemand die zijn hart volgt en oprecht is in zijn doelstellingen, hoe onrealistisch die doelstelling soms ook leken te zijn, en al zaten daar zeker soms ook minder fraaie zaken, handelingen en gewoontes bij die meer in de categorie ‘overleven’ vallen. De epiloog is wonderbaarlijk, alsof de hoofdpersoon het in 1958 (!) allemaal al aan zag komen. Who needs fiction…”
Een prachtig ontroerend boek!
Een blijvende prachtige herinnering aan een bevlogen man, die zijn droom en persoonlijke missie in talloze daden heeft omgezet. Stijlvol, droogkomisch en professioneel geschreven, afgewisseld met felle persoonlijke statements als Aurelia’s eigen overtuigingen in het gedrang komen. Ik heb het met veel plezier gelezen.
Een mooi, ontroerend en liefdevol boek.
Fascinerend, moedig en flamboyant zijn de woorden die als eerste in mij opkomen. Ik werd meegezogen in de zoektocht van de dochter en het verhaal van haar vader. Heb een dikke traan gelaten bij de laatste hoofdstukken. In eerste instantie vond ik de vader vooral zelfzuchtig, maar naarmate het boek vorderde overwonnen respect en bewondering. Mooi ook hoe je een inkijk krijgt naar de plek die Aurelia uiteindelijk heeft gegeven aan wie haar vader was en de keuzes die hij maakte. Ik ben er eigenlijk even helemaal stil van. Heerlijk die bezinning, op zo’n regenachtige zomerochtend.
Wat een waanzinnig verhaal over een vader die ervandoor gaat om zijn hoogmoedige aspiraties na te jagen. Een gedurfd boek van Aurelia, die er beslist geen apologie van gemaakt heeft. Ze is zeer kritisch over haar vader en zijn geraaskal over het land dat hij wil stichten. Een avonturier en een mafketel, die -dankzij zijn alimentatie- jarenlang in de door oorlog en clanvetes geteisterde hoorn van Afrika zijn libertaire hersenspinsels naleeft met een nieuwe vrouw. Maar tegelijk een liefdevol boek over een vader die op zoek gaat naar vrijheid, die zich losmaakt van het beknellende harnas van het stramien van een welvarend maar ingekapseld en voorspelbaar leven, losmaakt van de verwachtingen en oordelen van zijn omgeving en zijn droom volgt, en die vragen stelt bij het functioneren van de huidige democratie die door ontelbare regels van een grote onvrijheid is geworden. Een prachtig boek dat tot denken aanzet; een boek ook dat bestaat dankzij de vele brieven die vader Van Maalen schreef – een epistolair talent. Hij had, met zijn sterke juridische achtergrond, wellicht beter journalist kunnen worden! Mooi Aurelia!
Ik ben erg onder de indruk van dit boek: mooi geschreven, met gepaste beschouwende afstand maar toch ook warm, en een verhaal met twee lijnen, die van de vader en die van de dochter. Bijzonder dat de dochter haar vader ging opzoeken om hem te begrijpen. En maar goed dat zij het eerste vliegtuig terugnam uit dat kruitvat.
Het boek haalde bij mij herinneringen op aan de tijd dat ik voor een NGO in Afghanistan zat. Het is aantrekkelijk, ja bijna verslavend dat je in zo’n oorlogsgebied zoveel kan betekenen. Je kan echt iets bijdragen aan de wereld, dat geeft een enorme voldoening. In die NGO community liepen ook mensen rond die daarbij hun thuis hadden achtergelaten. Ik deelde een huis met een geweldig leuk mens dat daar een enorme bijdrage leverde. Zij was daar komen werken na de dood van haar man – thuis in Europa had ze drie kinderen die nog op school zaten. Dat moet voor die kinderen en ook voor haar erg moeilijk zijn geweest. Maar voor haar zat er denk ik niets anders op; ze moest iets dóen.
Enfin, het boek zet echt aan tot nadenken. Ik ben trouwens geen fan van Ayn Rand. Ongelofelijk dat zij zoveel aanhangers heeft.
“Ik heb het boek uitgelezen, prachtig, emotioneel en ook zo mooi
beschreven, knap hoor over toch zo’n heftig onderwerp!”
Ik heb vorige week ‘Dag, ik ga vrijheid halen’ gelezen. Fascinerend boek, ik was tijdens het lezen herhaaldelijk verbijsterd en merk dat het nog steeds in mijn gedachten blijft rondspoken of – zingen. Wat zich erin afspeelt heeft geen relatie met mijn persoonlijke ervaringen, maar raakt wel aan het belangrijkste onderwerp van mijn professionele leven: Rietveld. In principe gaat het om zijn werk en daar schrijf ik over, als je zo lang met iemand bezig bent, vorm je een idee over zijn privéleven, zijn opvattingen en karakter. De relatie met Truus Schröder is daarin een wezenlijk en intrigerend bestanddeel. Voor de vrouw en de kinderen van Rietveld is dit zeer problematisch geweest, misschien ook wel voor de kinderen Schröder. Zowel de verhouding als het effect op de omgeving is lange tijd een onderwerp geweest waar niet over gesproken, laat staan geschreven werd. Rietveld heeft zijn keuzes voor zichzelf verantwoord door het begrip ‘gezond egoïsme’ te bedenken en dat als essentiële menselijke eigenschap te beschouwen. Het komt bij hem in de plaats van het zwaar gereformeerde geloof.
Ik vond ook de verwijzing naar Ayn Rand interessant. In een brief van Rietveld aan Truus schrijft hij dat hij The Fountainhead aan het lezen is en dat het hem zo doet denken aan hun idealen: ”… en je begrijpt hoe ik me zou voelen, zodra ik inzag dat het allerbeste was, geen krankzinnige poging te doen om hier iets te bereiken – als ik niet had gehad dat boek, dat ik in New York kocht. t Is een roman over de nieuwe architectuur – kostelijk geschreven – t is dik met kl letters en ‘k zal er net genoeg aan hebben. t Neemt me in beslag, omdat ik allerlei uit ons eigen streven er in terug vind of er mee vergelijk … [Gerrit Rietveld aan Truus Schröder 5 mei 1947]
Ik heb het boek toen ook gelezen en vond de moraal verschrikkelijk.
Kortom, ik vind van alles en nog wat, maar wat ik zo goed aan ‘Dag, ik ga vrijheid halen’ vond is dat ik voortdurend van sympathie en mening veranderde. Is de houding van de moeder sterk, of juist niet. Is het goed dat kinderen zo veel moeite voor hun ouders doen of niet. Ik geloof uiteindelijk van wel.
Beste Aurelia, heel erg bedankt voor je boek. Hoe bizar de actie van dhr. Van Maalen ook klinkt ben ik achteraf toch erg van onder de indruk. Ik ben ervan overtuigd dat zulke acties niet op toeval berusten en dat we daarom, met een positieve kijk, ongetwijfeld er een verrassende licht op kunnen werpen. Ik wou dat ik de kans had om hem eerder te ontmoeten/spreken.
Ik ben een Bahai (www.bahai.org). Wereld-eenheid en -vrede staan hoog in het vaandel binnen de Bahai-overtuiging en vanuit die hoek vind ik de actie en denkwijze van dhr. van Maalen erg interessant. De wereld is sinds de laatste eeuw erg snel aan het veranderen; de oude wereldorde maakt plaats voor de nieuwe wereldorde en wat ik heb gelezen in je boek past mijns inziens perfect in het plaatje.
Beste Aurelia,
Je stuurde me de leestip van jouw boek. Dat was een gouden tip, want ik heb je boek met erg veel plezier gelezen.
De zoektocht van jouw vader naar de mogelijkheid om zijn ideeën werkelijkheid te laten zijn en de worsteling die de mensen om hem heen daardoor moesten doorstaan heb je heel indringend beschreven.
Jouw eigen momenten van verdriet zijn heel goed invoelbaar. Je hebt tussen de regels door natuurlijk ook veel verwondering, verbazing, trots, en bakken vol ergernis beschreven.
De gelaagdheid van jouw boek, jouw eigen visie op de gevolgen voor jouw leven door het vurig streven van jouw vader en de beslissingen die hij daarvoor nam, maken het een voorbeeld voor veel levens.
Wie niet heeft gemengde gevoelens bij de ambities van zijn geliefden?
En toch is het goed dat er mensen zijn zoals jouw vader. Die een droom hebben, een daad willen verrichten, de wereld willen verbeteren, en ja, die helaas daarvoor offers plegen en schade veroorzaken. Maar wat zou van de wereld worden als niemand zo zou zijn?
Lieve Aurelia,
Hartelijk dank voor het delen van dit prachtige verhaal over jullie gezin en jullie door idealisme gedreven vader.
Jouw boek heeft me zeer getroffen omdat het voor mij vooral over de liefde gaat tussen man en vrouw, vader en dochter (s). Veel bewondering voor jullie allemaal maar toch ook vooral voor jullie vader die zijn hart volgt en het eindeloos gepraat van Brussel ontvlucht om in ieder geval te proberen om iets te doen aan het misdeelde Afrika.
Ondanks dat hij jullie verliet spreekt voor mij uit het boek de onvoorwaardelijke liefde van jullie vader voor jullie.
Het verhaal lijkt op Don Quichotte de la Mancha met zijn onmogelijke droom en zoektocht.
Ontroerend en prachtig geschreven met al die brieven erin van hem aan jullie. Een juweeltje gefeliciteerd met dit prachtige document
Dit boek vertelt het verhaal van een vader die niet goed wilde deugen, eindeloos er op uit trekt, omdat hij liefst voor verre, fragiele staten de grondwet komt schrijven. Die grondwetten zijn juist heel kort, een pagina is genoeg. Er moet namelijk liever geen regering zijn, er moet geen belasting geheft worden en vrijheid is het hoogste goed. Het boek zoomt vooral in op zijn tijd in Ethiopië van waaruit hij het noordelijke gedeelte van Somalië een werkelijk libertarische staat zou stichten. En passant zou hij ook nog een succesvolle vliegmaatschappij oprichten, de landbouw hervormen en een aantal stuwdammen bouwen. Dit laatste uiteindelijk wel succesvol, althans dat suggereert het boek.
Maar eigenlijk gaat het boek over zijn dochters en hoe die met hun op zichzelf gerichte vader omgaan. Het is niet makkelijk zo’n vader te hebben, maar ze keren zich niet van hem af en het boek schetst eerder een beeld van verering dan van afkeer. Uiteindelik komt de moeder als de held in het boek naar voren. Zij kent haar pappenheimer man, accepteert hoe hij is, zelfs als hij op late leeftijd vindt dat hij een andere vrouw nodig heeft om zijn libertarische staat in Noord-Somalië op te richten.
In mijn gezin is het hoogste goed om “niet saai” te zijn. De karakters in dit boek halen met vlag en wimpel dit predikaat.
Het boek is vloeiend geschreven, is grappig, vaak aangrijpend. Kortom: niet saai.
Het boek licht ook een klein tipje van de sluier op over Somalië en Ethiopië. Dit zijn fascinerende landen die heel divers en complex zijn, allerlei verschillende talen, gebruiken, aardig wat godsdiensten die verbazend rustig naast elkaar bestaan. Dat deel van het verhaal blijft een beetje onbesproken en daar had ikzelf wat meer over willen lezen.
Warm aanbevolen.
Het boek heeft mij ontroerd. Over liefde en hoe het kruipt waar het niet gaan kan… en hoe het zich ook niet laat ontkennen. En over het mysterie dat we voor elkaar zijn. Het boek roept bij mij existentiële vragen op. Met een klein zinnetje schrijft Aurelia over manische-depressie – het gegeven wordt door de vader meteen van tafel geschoven. Wanneer ben je echt anders? En wat is normaal? En wat is gezond en wat niet? En moet je ergens een beetje ‘gek’ zijn om uit te durven/kunnen breken. Wanneer leef je je eigen leven ten volle?
Waar moet je vrij van komen, je van bevrijden? Maar ben je dan ook ergens vrij van, en dus ook vrij voor?
Waar begint en eindigt vrijheid en hoe hangt het samen met verantwoordelijkheid?
Ik heb altijd vragen gehad bij lofzangen op Ayn Rand.
Kortom, dit boek heeft bij mij ook weer van alles teweeg en in beweging gebracht. Dank hiervoor.
Ik heb genoten van dit boek! Petje af! Het is waanzinnig vlot en goed geschreven en je leest het in een adem uit. Zoo knap! Met zoveel liefde en respect en zonder op iemands tenen te gaan staan, denk ik. Heel interessant ook, psychologisch en als historisch document.
Toen ik eenmaal begon te lezen, las ik het boek in een adem uit. Dat Michiel zo is bezig geweest met zijn droom. Het bleef het najagen met alle projecten die hij opstartte om aan geld te komen wat ook meestal mislukte begreep ik. Hij ging maar door. Wist van geen ophouden of opgeven. Moedig van Aurelia om dit boek te schrijven.
Mooi boek, bijzonder verhaal dat ik herken. Ik herinner me Aurelia’s vader als ‘de leuke vader’, waarbij ik bijvoorbeeld het beeld heb waarbij hij gek aan tafel deed. Iets dat mijn vader bijvoorbeeld niet deed. Vervolgens – wel erg kort door de bocht – volgt dan een van die vragen uit het boek, namelijk of het zijn van een leuke vader dan ‘recht geeft op’ je eigen gang gaan, niet meer bij je familie zijn. Waarbij elementen komen als wel op kosten van de moeder leven, de viool verkopen etc. Wat betekent het zijn van familie? Van vader? Van dochter? In hoeverre leeft uiteindelijk een ieder zijn/haar eigen leven? Ik ben pas laat vader geworden en heb nog pas jonge kindjes van nu 4 en 2. Dit boek was een mooie spiegel om mee te praten.
Aurelia’s vader zette verder allerlei vraagtekens bij de democratie en de inrichting van onze samenleving, thema’s die met Brexit, Trump, Wilders, etc. weer zo actueel zijn. Bijzonder dat hij daar toen zo mee bezig was. Hij zou zich in deze tijd ook niet stilletjes verstopt hebben schat ik zo in. Maar wat wijsheid is voor een samenleving en of die ‘maakbaar’ is, dat blijft lastig.
Met veel belangstelling en aandacht heb ik dit mooie boek gelezen. Ik heb het in enkele avonden geboeid uitgelezen en was erg onder de indruk van het hele verhaal en de schitterende wijze waarop Aurelia haar verhaal vertelt. Ze heeft een mooie schrijfstijl, die het lezen tot een genoegen maakt. Ik weet niet of het door mijn recente hartproblemen komt, maar ik ben veel gevoeliger geworden voor persoonlijke verhalen en ervaringen. Het boek over Michiel van Maalen past in dat beeld. Heel boeiend allemaal en het geeft je zoveel stof om over na te denken.
Het is een intrigerend boek, met vele lagen: politiek, idealisme, relatieman-vrouw, de blik van een kind op haar vader, de blik van een volwassen vrouw die op de teksten uit haar jeugd reflecteert.
“Dit boek gaat zeker bewaard blijven tussen mijn meest favoriete boeken!”
Emotioneel word ik heen en weer geslingerd tussen aversie tav de vader en sympathie / bewondering. Fascinerend vind ik het.
Net de laatste bladzijden van dit prachtige boek gelezen. Heel mooi en soms voor mij herkenbaar…. Echt anders, maar mijn vader was vroeger ook altijd op reis en afwezig, maar ook weer zeer aanwezig!… Bijzonder!
Recht m’n hart in. Prachtig boek. Ik moest er een paar dagen nadat ik het uit had steeds aan terugdenken.
Na even een break van 2 maanden heb ik het boek nu bijna uit. Jammer, want ik vind het een indrukwekkend verhaal. Mooi geschreven en met een goede mix relativeringsvermogen en humor!
Petje af, het is gewoon een ontroerend verhaal… en wat een onmogelijke maar hoogst bijzondere vader. Werkelijk zo goed hoe Aurelia dit tot zo’n boeiend boek heeft weten te maken. Mijn man was er ook stil van en had het in een noodtempo uit.
Erg intrigerend, knap geschreven en natuurlijk bij vlagen ook herkenbaar.
Het boek is uit. Jammer. Het was een belevenis om te lezen, ik heb er lekker lang over gedaan. Er staat zoveel in om je over te verbazen, de gebeurtenissen zijn zo mooi beschreven.
Wat een geweldig boek! Het verhaal over deze man is natuurlijk enorm interessant en te mooi om niet te delen. Wat is het ook mooi opgeschreven. Ik moest af en toe hardop lachen en ik las ook stukjes voor aan mijn familie, omdat natuurlijk sommige dingen over de Afrikanen voor ons ontzettend herkenbaar waren op dat moment (we waren op reis in Zambia en Malawi). Maar ook ontroerend wat de vader allemaal wilde opgeven voor zijn idealen, ik zou nog geen maand in die regio kunnen wonen.
Gisteren heb ik het boek uitgelezen. Wat een bijzonder verhaal en ik ben vol bewondering hoe moeder en dochters met deze man/vader om zijn gegaan. Met veel dank aan de moeder lijkt me. Hoe zij zich opgesteld heeft tegenover de “avonturen” van haar man zal zeker ook bepalend zijn geweest voor de dochters. Heel bijzonder hoe zij allen hier mee om zijn gegaan. Niet makkelijk allemaal en soms ook moeilijk te begrijpen. Wel iemand die zijn idealen achter na ging.
Ik heb me verwonderd, verbaasd, gelachen om de soms absurde situaties. Wat een leven en wat een impact op zijn directe omgeving! Het was het lezen meer dan waard.
Wat een fantastisch boek, en wat een levenswerk!
Ik vond het boe prachtig. Wat een verhaal zeg, interessant om te lezen. Knap opgeschreven, vooral omdat het zo persoonlijk is. Heel veel respect ook voor de 5 sterke vrouwen die die bijzondere en avontuurlijke, maar ook zo moeilijke, vader en echtgenoot bleven ondersteunen met liefde en fondsen. Dat had Howard Roark dan weer niet, bleef ik maar denken….
Prachtig! Met een lach en een traan heb ik over het leven van Michiel van Maalen gelezen.
Mijn vader en ik zagen beide een interview met Aurelia op televisie. Hij was vooral geraakt door het verhaal van man die zijn dromen durft na te jagen, ik was nieuwsgierig naar hoe een gezin dit doorstaat. We werden beide gegrepen door het verhaal. Aurelia vertelt op een prachtige manier de invloed die haar vader op de wereld, haar familie en haarzelf heeft gehad. Het is knap dat een dochter dit zo mooi kan opschrijven en de lezer de ruimte geeft om zelf te oordelen of haar vader nou stom, dapper of allebei was. Het is een prachtig boek!
Een indrukwekkend boek. Aurelia’s vader had veel lef, maar was misschien wel moeilijk te volgen soms en om mee samen te leven. Tegelijkertijd ook prachtig hoe hij zijn ideaal bleef volgen, ook al kreeg hij vaak een ‘nee’ te horen.
Een compleet, eigenzinnig en hele bijzondere hoofdpersoon die niet anders kon dan zijn idealen voorop zetten, en niet aan alle behoeftes van diegenen die hem liefhadden kon voldoen.
Knap geschreven en wat waanzinnig dat ondanks alles de brieven heen en weer bleven gaan. Ik heb vaak hard gelachen, om het kamelenhuwelijk of hoe Aurelia een vlooienband opstuurde.
Boek gekocht en in 1 keer uitgelezen. Wat een bijzonder verhaal! En knap en ook geestig geschreven. Echt een aanrader om te lezen. I’m a fan!
Wow, wat een verhaal! Ik heb je mooie boek dit weekend in één ruk uitgelezen, thuis moesten ze erg om mij lachen.
Onze vaders hebben veel gemeen: begonnen bij de overheid, daarna de wijde wereld (mijn vader is zelfs meerdere keren in Addis Ababa geweest, zal vragen wanneer precies). Ook een tweede leven en zelfs een hartkwaal komen overeen. Bij hem was een 6-voudige bypassoperatie echter succesvol, dus ik kan nog samen met hem door z’n tuin lopen. Ga binnenkort weekend samen met hem doorbrengen, je boek is mooie aanleiding voor extra pit in de discussie.
Wat een bijzonder verhaal en wat een ongelofelijke wending nam het huwelijk van jullie ouders en jullie gezinsleven nadat je vader naar Afrika was afgereisd. Vreemd te beseffen dat ik het nooit geweten heb terwijl wij zolang naast je moeder woonden. Ik wist niet beter dan dat ze daar alleen woonde. Mijn herinnering aan haar is nu nog positiever geworden.
Vanmorgen – erg vroeg wakker – het boek uitgelezen waarbij de laatste pagina’s mij nogal ontroerden. Het is een heel menselijk relaas; ik zag op veel kleinere schaal – was 10 jaar gemeenteraadslid – parallellen met mijn eigen streven om mensen meer vrijheid te gunnen. Ook ik was op 20-jarige leeftijd enorm gegrepen door The Fountainhead en de theoriëen van Ayn Rand.
Dank je wel Aurelia dat je het boek geschreven hebt, wat niet alleen veel werk was, maar wat je wel een heel compleet beeld van je vader gegeven heeft. Een bijzonder mens met – gelukkig – ook tekortkomingen.
Wat een indrukwekkend verhaal en heel mooi opgeschreven.
Wow! Ik ben echt sprakeloos. Ik zal dit verhaal nog wel even op me in moeten laten werken. Afgelopen nacht heb ik de laatste pagina’s verorberd. Wat goed zeg, wat een avontuur… wat een inspiratie en het boek leest als een trein! En heel subtiel daaronder verscholen zit natuurlijk een fantastische verhaallijn, want je wilt als lezer toch elke seconde en elke zin dat je verder leest, steeds meer weten hoe dit avontuur zich verder zal ontwikkelen. Wat een man, wat een energie en wat een onverschrokkenheid! En wat een leven heeft hij geleefd. Er zijn zoveel Nederlanders die een voorbeeld aan hem kunnen nemen in de angstcultuur waarin we leven van tegenwoordig. Waar zijn onze helden? Nou, het lijkt me duidelijk dat de vader van Aurelia er eentje is/was. Ik ben toch wel begeesterd geraakt door Michiel van Maalen. Ik zal vast niet de enige zijn. Wat een dijk van een boek!
Het boek heeft diepe indruk op me gemaakt. Werd absolute fan van dee moeder, voel sympathie voor de vader en heb diep respect voor “de zusjes”. Verwarrend, lief, mooi, droevig, origineel, strijd en eerlijk.
Een heel boeiend boek dat je makkelijk meeneemt en dat liefdevol is geschreven. Fascinerend te lezen over de idealen van Michiel en de struggle die deze veroorzaken in het privé leven van hem en zijn naasten. Heel leerzaam over hoe de samenleving in Somalië werkt en hoe onhandig de bekende naties en hulpverleners daar mee omgaan. Ik heb er van genoten en raad het graag aan. Aurelia dankjewel dat je jouw zoektocht hebt ondernomen met dit boek als resultaat.
Knap geschreven, het leest echt als een trein. Mooi om te zien dat de vader echt zijn hart heeft gevolgd en dat Aurelia, en ook waarschijnlijk anderen, hem door haar zoektocht beter begrijpen. Toen hij, net voor zijn dood, in London was heb ik hem gesproken aan de keukentafel bij Louise over zijn beloofde land. Ik kan me ook de schok nog heel goed herinneren toen hij plotseling overleed.
Net in een ruk uitgelezen op de vlucht naar Doha. Prachtig. Heb wel af en toe een traan moeten wegpinken.
Ik vind het een fantastisch verhaal en zou meteen zeggen : maak er een film van ! Er zit zoveel actie, geschiedenis en humanisme in het levensverhaal van de hoofdpersoon!
Het boek heeft me de afgelopen dagen uit mijn slaap gehouden. Ben al bijna aan het einde. Super goed en knap geschreven. En wat een verhaal……..
Ik ben onder de indruk van de drive & passie van Michiel, zijn missie voor vrijheid en onconventionele paden daartoe inspireerde me enorm, wat een bijzonder mens. Ik genoot ook intens van alle passages over Somalie. Ik reisde vanaf begin jaren ’90 veel in Oost Afrika, met name Eritrea en Ethiopië voor War Child, dus het voelde als thuis. Ik heb nooit de verbinding en diepgang met de lokale bevolking bereikt zoals Michiel dat deed, ik heb daar groot respect voor, ik herken wel de liefde voor de eigenzinnige lokale tribes in die regio. Het was een feest der herkenning, en ik heb er ook weer van geleerd!
Ik heb het boek in een ruk uitgelezen. Ik vond het geweldig. Inhoud prachtig en ook zo goed geschreven. Heen en weer in de tijd waardoor het nog boeiender wordt. Het is een heftig relaas. Zo’n vader met zulke idealen. De verwijzingen naar de Fountainhead en de Afrikaanse “politiek” maken het meer dan een “een verhaal over een vader”. Ik ben door dit boek ook eindelijk de Fountainhead gaan lezen.
Prachtig geschreven en Aurelia beschrijft zo goed hoe mooi familieliefde kan zijn.
Ik vind het boek fantastisch, funny, treurig en absurd!
Het boek over deze fascinerende vader pakte mij meteen. Ik vond het van het begin tot het einde een boeiend verhaal. Heel knap dat je zoiets persoonlijks op papier kunt zetten en ik ben onder de indruk hoe Aurelia haar vader durfde te confronteren met haar gevoelens en ideeën over zijn daden en fouten. Haar vader moet een fascinerende man zijn geweest, maar haar moeder zeker niet minder – wat moeten de moeder en de vier dochters moeilijke tijden meegemaakt hebben toen de vader’s behoefte om iets te betekenen op deze aarde sterker bleek te zijn dan zijn behoefte om bij zijn gezin te blijven. Ik zou je boek ook aan een ieder aanraden.
Ik heb enorm van Dag, ik ga vrijheid halen genoten en heb het achter elkaar uitgelezen. Ik vond het een fascinerend verhaal waar ik al snel in zat.
Aurelia schrijft boeiend, met veel beeldspraak en metaforen. Ze belicht de dingen die zich voordoen van verschillende kanten: gezien vanuit de ander en vanuit zichzelf waarbij ze open en eerlijk is over hoe ze zich richting haar vader over van alles voelt. Ik vind het heel mooi hoe zij elkaar tot het eind trouw zijn gebleven.
Uit! Wat een prachtig boek. Wat ongelooflijk knap geschreven, de volgorde, de woordkeus, de zinsbouw, wat Aurelia aan informatie gebruikt en vast ook heeft weggelaten. Haar vader zou trots zijn.
Interessant boek, fijn geschreven – boeiend en verrassend; je krijgt er zin van naar de hoorn van Afrika af te reizen.
Heb net het boek uit (in een ruk) ! Wow wat een vader, wat een leven en wat knap geschreven.
Al zal niemand snel ook een eigen staat oprichten, hij laat zien dat je idealen volgen een mooi goed is.
Heb met tranen in mijn ogen het boek dicht geslagen. Dag ik ga!! Wat een mooi en emotioneel verhaal. Omdat ik de moeder ontmoet heb kan ik me nog meer inleven in dit verhaal. Alle lof voor dit prachtige boek!!
Ik ben erg onder de indruk van het verhaal en heb enorme bewondering voor de moeder maar ook voor Aurelia en de zussen.
Het is echt een boek dat je in een keer uitleest. Wat een vrije geest die vader.
Tijdens het lezen dacht ik wel: hoe verzint hij iedere keer weer een ander project en wat is de kans van slagen.
Moest ook vreselijk lachen om het ”huwelijksgebeuren“ tijdens het bezoek aan de vader.
Het is echt een boek met een lach en een traan.
Klap net je boek over Michiel van Maalen dicht. Ik ben onder de indruk van dit boek, zelfs behoorlijk in verwarring. Er gebeuren soms zoveel ongelooflijke, bizarre, onwerkelijke dingen en ze zijn zo (ver) buiten alle gebaande paden van onszelf, de mensen en families om ons heen. Ik vind het dapper om dit hele persoonlijke relaas zo intens eerlijk op te schrijven, zowel de leuke als de niet-leuke onderdelen. Met name ook heel knap hoe Aurelia dit doet, want er komen zoveel emoties in het boek voor en het is ook spannend om te lezen. Maar van alle emoties die erin voorkomen is er toch wel één grote die de boventoon voert en dat is liefde. Liefde van het gezin voor elkaar, die is groot en genereus – zelfs in deze moeilijk omstandigheden.
Ik ben onder de indruk van de volharding en moed om dit boek te schrijven. Het bevat zoveel persoonlijke gedachtens en gevoelens die Aurelia met anderen deelt. Haar vader is in vele opzichten een bijzonder mens geweest.
Wat mij het meest heeft getroffen is de liefde van hem voor zijn dochters en zijn (ex)vrouw in het bijzonder; en de liefde van hen voor hem. Ondanks alle obstakels is deze liefde onvoorwaardelijk gekleken. Dat heeft mij ontroerd.
Het boek over een unieke vrijheidsstrijder heb ik uit.
In tegenstelling tot Lydia kan ik niet alleen voor het Wilhelmus een traan laten vloeien.
Shit wat een prachtboek!
Het komt in mijn top 5.
Een openhartige zoektocht van een dochter naar haar vader, een compromisloze idealist. Meesterlijk en heftig. Afstoten, begrijpen, aandacht, stilte, angst, woede, acceptatie en liefde. Terwijl ze het verhaal van haar vader tracht te ontsluiten, beschrijft Aurelia ook haar eigen proces. Via Aurelia probeer je haar vader te begrijpen, wat hem drijft, maar vaker nog wat hem behelst. Waar is die man aan begonnen? Wat moet die man met Haweeya, terwijl hij een fantastische vrouw en vier dochters thuis heeft? De brieven van Michiel laten een super optimist zien die zelfs in de meest barre omstandigheden zacht als fluweel kan schrijven. Maar ook een man die bereid is alles in te zetten voor zijn ideaal. Haar moeder is net zo compromisloos, alleen dan in de liefde. Zij laat Michiel nooit vallen, blijft altijd achter hem staan. Aurelia schrijft lief en teder, maar durft ook de confrontatie aan te gaan met hem en met zichzelf. Het boek zette aan tot mooie discussies binnen mijn familie, zoals over de verhouding kind-ouder. Welke verwachtingen mogen we hebben? Maar ook over idealen en de prijs van het najagen daarvan. Ayn Rand had het niet beter kunnen verzinnen. Een ongelofelijk waargebeurd verhaal!
Ik zou willen dat alle ‘foute’ politici een ‘Michiel pil’ verplicht moesten inslikken. Dan zou de wereld er een stuk van opknappen!
Dit boek leert dat je op het einde van je leven beseft dat je echte naasten het allerbelangrijkste zijn. En dat familie sterk is, wat er ook gebeurt. Ik hoop dat Michiel rust in vrede, of zou hij stiekem Afrikaanse dansjes oefenen met Somalische strijders daar in de hemel? Ik denk dat ik dan stiekem meedans, want ‘ondeugend’ zit ook een beetje in mijn bloed.
Hartelijk dank voor het geweldige boek dat ik nu met grote aandacht aan het verslinden ben. Voor mij is alles dubbel interessant, omdat ik bij Michiel in Borama gelogeerd heb. Ook dat huwelijk in de VS heb ik van nabij meegemaakt. De fascinatie voor Haweeya heb ik nooit geheel begrepen.
Fascinerend wat deze man bewoog en wat hij (bijna) voor elkaar kreeg. Maar ook het besef hoe ingewikkeld het was voor zijn gezin. Het ambivalente van aangestoken te zijn door zijn enthousiasme, maar ook gewoon een gewone vader willen hebben, die er voor zijn kinderen is.
In een ruk uit. Het was spannend, aangrijpend, interessant. Een geweldig boek, knap geschreven. Ik laat het meteen mijn zus lezen.
Een bijzonder boek over een zeer bijzondere man! Ik vind het erg knap hoe Aurelia haar vader zo liefdevol en met respect beschrijft, terwijl ze tegelijkertijd ook kritisch is en terechte vragen stelt.
In een ruk uitgelezen. Tijdens de borreluurtjes hield ik mijn ouders op de hoogte van ‘de ontwikkelingen rondom Michiel’, hetgeen zorgde voor gezellige momenten en boeiende gesprekken. Door dit boek reflecteerden mijn ouders ook weer wat op hun leven samen, gemaakte keuzes, familie, vrienden van vroeger, etc, en wij konden hen daarover gerichter vragen stellen. Dat was bijzonder.
Het verhaal is spannend, natuurlijk omdat Michiel zoveel meemaakt en Aurelia hem uitgebreid aan het woord laat, met vaart, een zekere afstand en humor. Het verhaal zorgt ervoor dat je je als lezer automatisch afvraagt: hoe zou ik daarop hebben gereageerd, wat zou ik in zijn/haar plaats hebben gedaan? Het verhaal dwingt bewondering af, van alle betrokkenen. Mijns inziens heeft Aurelia het met veel respect voor haar ouders en zusjes opgeschreven.
Ik heb wat dagen moeten nemen om alles op mij in te laten werken en je er over te schrijven… Ik ben er flink van onder de indruk. Ik heb het boek met ingehouden adem gelezen. Eerst viel ik van de ene verbazing in de andere. En ik keurde zijn gedrag en zijn keuzes af. Zo van: “wat doet hij nou!” en: “waarom?” en: “hoe kan hij dat in godsnaam doen!” Maar later beleefde ik alles weer anders. Ik merkte dat ik in de loop van de tijd dacht: “jeee, wat een wonderlijke man!”. Wat bijzonder dat hij, ondanks alle tegenwerking en ontberingen, blijft geloven en blijft werken aan zijn ideaal! En was alles dan uiteindelijk voor niets? Stierf hij zonder zijn idealen te realiseren? Gelukkig heeft hij het een en ander gepubliceerd zodat hij daarin blijft voortleven.
Ik niet kon nalaten Aurelia’s leven met het mijne te vergelijken. En het leven van haar vader met de mijne te vergelijken. Want ook ik ben een vader die als huisvader anders is dan de meeste andere vaders. Hoe anders was het allemaal bij ons thuis. Ik kom uit een jongensgezin; ik heb twee broers boven mij. Wij zijn allemaal vrij ‘gewoontjes’ gebleven. Bij ons thuis aan tafel nooit, maar dan ook nooit discussies over politieke zaken, verhandelingen over filosofieën of theorieën die hot waren. Uiteraard heb ik zeer veel respect voor Lydia, maar ook respect voor Michiel, omdat hij zo door en door en door is gegaan. Bovendien is hij altijd van zijn gezin blijven houden. Hij was vaak onvindbaar en haalde best capriolen uit. Maar hij schreef brieven. En ik denk dat die brieven zeer belangrijk voor hem zijn geweest. Tot zijn einde toe. Hij genoot van dochters. Hij heeft nooit de lijn definitief willen doorsnijden. Sterker nog, zijn gezin werd aan het einde van zijn leven, steeds weer belangrijker voor hem.
Michiel’s idealen en denkbeelden moeten levend blijven. Los van de persoonlijke zaken die Aurelia en haar familieleden gekwetst hebben, zijn de brieven van Michiel een schat aan informatie, waar anderen in deze wereld veel van kunnen leren of veel aan kunnen hebben.
Aurelia heeft alles zo helder, eerlijk en liefdevol onder woorden gebracht. Ik vind het prachtig! Al voordat ik het boek las was ik tot de conclusie gekomen dat wij vanuit de ontwikkelde landen ons niet moeten bemoeien met het doen en laten van wat genoemd wordt ontwikkelingslanden. Laat hen hun eigen ‘wiel’ uitvinden. Wie weet moet en kan het anders en beter nog dan wij het doen. Zijn wij dan uitontwikkeld? Wat een pretentie! Willen wij bemoeienis van andere landen of mensen die denken dat zij beter weten wat goed voor ons is? Ontwikkeling gaat langzaam. Het vraagt ervaringen opdoen en tijd hebben om het een en ander weer te kunnen overdenken.
Zeker is er in dit boek veel dat positief kan inspireren… helderheid, eerlijkheid en liefde…, maar er zijn ook zaken waar bevlogen enthousiastelingen zich door zouden kunnen laten inspireren die minder gewenst zijn. Vrijheid willen is mooi, maar lang is dit niet vol te houden zonder verantwoordelijkheid te nemen en dan zit je toch weer vast aan beperkingen waar je met verstand, liefst wijsheid mee moet om kunnen gaan.
Ik werd meteen door het boek gegrepen. Wat een bijzonder verhaal; ik begrijp goed dat Aurelia vond dat het opgeschreven moest worden. Gisteren heb ik het met ontroering uitgelezen. Ik vind het boek zeer goed geschreven, stijl en structuur zijn professioneel, en je blijft geboeid. Dan Michiel: wat een bijzondere man en wat een leven. Michiels brieven zijn uniek in de manier waarop ze zijn leven in Ethiopië en Somaliland beschrijven. Ook de manier waarop Aurelia haar eigen emoties en die van haar zusters en moeder beschrijft vond ik mooi. Je zou een mooie film van het boek kunnen maken, met een scenario van Maria Goos.
Ik zit nog in de roes en de sfeer van het verhaal, van een deel van Aurelia’s levensgeschiedenis. Het leest als een roman, maar steeds weer realiseerde ik me, door het boek geleid, inbreuk te maken op de privacy van een voor mij onbekend bestaand gezin. Ik herkende mij in locaties (Brussel Zuid, Wassenaar, Amsterdam). Ook voel ik de zoektocht naar de vader, de verwijten, de vraag om aandacht en ook de adoratie voor de man die altijd je vader zal zijn. Dank voor deze blik in dit leven. Voor de familie een prachtig document, voor mij een indrukwekkend verhaal!
Het boek begint met een paar belangrijke momenten, zoals de mededeling dat de vader in Afrika blijft. Dit maakt dat je verder wilt lezen om te weten te komen hoe het zo gekomen is. Door de vele, vaak verbazingwekkende, gebeurtenissen blijft het verhaal boeien tot het eind. Ondanks de zeer nauwe betrokkenheid van de schrijfster bij het verhaal blijft ze objectief. Ze vertelt wel hoe ze er in het verleden over dacht, maar terugkijkend op de hele geschiedenis laat ze het oordeel aan de lezer. Al met al een aanrader voor lezers die van dit genre houden en zich niet laten afschrikken door de terugkerende passages over het te stichten land.
Wat een ongelofelijk goed boek, maar wat een verhaal! Een echte dromer die in ieder geval het lef had “to live his dreams” en zich niet makkelijk liet afschepen met nee, dit kan niet. Het boek gaat ook zeker over “unconditional” love. Een heerlijk en inspirerend boek.
Wat een geweldig boek!!!
Ik heb twee dagen gespijbeld met van alles en heb Dag, ik ga vrijheid halen in een zucht uitgelezen, wat een emoties, wat intens, wat bijzonder, is dit levensverhaal over Michiel van Maalen en Aurelia.
Het is geweldig geschreven, door jullie beiden. Wat een respect heb ik voor Lydia. Wat is ze kranig geweest en wat heeft ze moeten lijden.
Wat heeft Michiel naast het verdriet dat hij zijn gezin aandeed – ongelofelijk van zijn vrouw en dochters gehouden. Aurelia heeft alles mooi verwoord, onverbloemd, echt. Het is een prachtig boek.
Ik heb het in één ruk uitgelezen, zo was ik er door geboeid. Ik vind het knap geschreven. Wat ik deel met haar vader is de hang naar avontuur, vrijheid en idealisme. Het boek was voor mij een goede les wat er met iemand kan gebeuren die zich laat meeslepen door deze waarden. Ik voel compassie voor Aurelia, haar moeder en haar zussen en ervaringen die zij hebben moeten meemaken met zo’n vader. En tegelijkertijd voel ik ook compassie voor haar vader die een wel heel bijzonder zielenpad had uitgekozen in dit leven en daar trouw aan bleef. In ieder geval bepaald niet een kleurloos persoon. Ik wens dat de wereld en met name Afrika nog iets zal gebruiken van zijn bijzondere interesse in en kennis over Somalië en zijn ideeën over een overheid loze wereld.
Wat een geweldig boek! Aurelia heeft een heel authentieke eigen stem die ze heel consistent gebruikt. Ze is eerlijk, ook als dat moeilijk is. Wat ook zo knap is, zeker voor een eerste boek, is dat het zo goed is geconstrueerd. Aurelia komt precies op het goede moment met de antwoorden, als de vraag bij mij opkomt. Ze neemt de lezer mee op haar zoektocht, en dat werkt (en dat gaat niet vanzelf – ‘your easy reading is damn hard work’ zoals vriend Hemingway zei). Het boekt heeft goede ‘pacing’: soms vertragen, soms versnellen. Het is ook een geweldig verhaal, omdat het alleen maar tinten grijs kent, net zoals het echte leven. Er is geen goed of kwaad, alleen maar daar tussen in.
Wanneer is een boek goed? Volgens mij om een aantal redenen:
1) inhoudelijk boeiend
2) page turner
3) wekt emoties op, zowel (glim)lachen als prikkelende neus…
4) aanraden aan derden
5) zet lezer aan het denken
Het boek voldoet wat mij betreft aan deze criteria.
Zijn zoektocht naar eigenheid, originaliteit en zelfstandigheid in denken en doen sierde Michiel en zeker nu ik het boek gelezen heb weet ik weer dat de mensheid te allen tijde in het gemak van collectivisme blijft hangen en daarmee voor de easy way out kiest. Michiel koos vaak de moeilijk(st)e weg en heeft daardoor mijns inziens toch veel bereikt, al was het maar om niet weg te kwijnen in suffe, middle of the road, saaiheid. No guts no glory…! Last but not least extra compliment voor mijn schoonmoeder; na het lezen van het boek begrijp ik nog beter voor welke hete vuren zij heeft gestaan en hoe zij zich daar doorheen worstelde met ups en downs met steun van haar lieve dochters en hopelijk ook af en toe haar schoonzonen… Mijn waardering voor haar is alleen maar toegenomen door het lezen van dit boek. Lieve Aurelia, nogmaals heel veel dank ook namens onze kinderen die hier zelf, en ter zijner tijd met hun geliefden en hun kinderen, enorm van zullen genieten en zullen nadenken, discusieren en vragen stellen over alles wat in dit boek aan de orde komt. Een groter cadeau en genot kan je wijlen vader niet geven!!
Ik vind het een geweldig boek. Spannend en goed geschreven. Maar bovenal ontzettend meerlagig. Michiel van Maalen vond ik aanvankelijk een intelligente held, vervolgens (halverwege) een arrogante inconsequente egocentrische verwende idioot en tenslotte vooral een interessante complexe kwetsbare lieve man. Aurelia zet de verschillen tussen haar vader, haar moeder, de zussen, de nieuwe vrouw van haar vader en de Somaliërs èn subtiel èn krachtig op het papier. Hun posities veranderen geleidelijk in het boek, waardoor ze diepere lagen krijgen. Het boek is zowel een emotionele familie-/liefdesgeschiedenis als ook een rationele politiek-filosofische inleiding libertarisme/objectivisme voor beginners. Het toont het “schuren” van vele culturen tegen elkaar: ambtenaren versus ondernemers, legalisten versus libertariërs, Europa versus Noord-Afrika, mannen versus vrouwen en armen versus rijken. Meerlagig is ook het karakter van Michiel: megalomaan versus prutser, winnaar versus loser, upperclasser versus underclasser, filantroop versus bedelaar, rechtsfilosoof versus leugenaar, minnaar versus overspelige en aanwezige vader versus afwezige vader. Door de meerlagigheid is het boek geschikt voor mannen èn vrouwen, voor romanlezers èn filosofisch geïnteresseerden, voor jong èn oud, voor links èn rechts, voor gevoelsmensen èn rationalisten. Ook vind ik het verhaal menselijk, invoelend, meelevend, begripsvol en barmhartig geschreven. Een ontroerende en leerzame vertelling.
Wat een prachtig boek. Goed geschreven ook. Eerst dacht ik wat een idioot is die man. Gaande weg veranderde die gedachte en vond ik jouw vader een hele leuke en bijzondere man. Het boek heeft vele lagen, dat heb je in de eerste hoofdstukken nog niet door, maar daarna al gauw wel en dat wekt verdere nieuwsgierigheid op. Wat is jouw moeder een sterke en dappere vrouw. Wel een beetje racistisch! Ik had moeite met de racistische uitspraken. Prachtig vind ik de liefde waarmee je over je vader schrijft, terwijl je jouw worstelingen niet onder stoelen en banken steekt. Ik raad dit boek aan bekenden aan, dan zeg ik: ‘Dit boek moet je echt lezen, het is heel bijzonder.’
Verbaasd, gefascineerd, geboeid en ontroerd heb Dag, ik ga vrijheid halen gelezen. Voor mij is het vooral een verhaal over liefde, over liefde zonder voorwaarden. En over trouw. Het woord heeft voor mij een andere betekenis gekregen na het lezen van dit boek. Hoe Lydia, ondanks alle streken van haar man, trouw aan hem, eigenlijk trouw aan haar liefde voor hem is, vind ik onwaarschijnlijk mooi.
Daarnaast bewonder ik Aurelia. Stoer en kwetsbaar en prachtig hoe
ze de geschiedenis van haar vader heeft weten te vangen. En hoewel ze als Aurelia haar vader natuurlijk af en toe veroordeelt in het boek, weet ze als schrijfster toch ook zijn overwegingen en motieven weer te geven. Met begrip. Heel erg knap. Het boek verdient het door meer mensen gelezen te worden.
Na het boek gekocht te hebben, ben ik meteen begonnen met lezen. Ademloos. Wat een markante en levenslustige man was Michiel van Maalen – niets afdoend aan het feit natuurlijk dat zijn acties zijn vrouw en kinderen destijds ook veel verdriet hebben berokkend.
Het boek heeft me geraakt, in allerlei opzichten. Soms was ik vol bewondering voor Michiel, soms geïrriteerd en ik was ook meerdere keren dermate ontroerd dat de tranen me in de ogen stonden. Er zit veel in om over na te denken, het is een ‘rijk’ boek. Er zitten zoveel facetten in en het boek is integer en puur geschreven. Mijn man heeft het ook gelezen. Door dit boek is zijn kijk op de democratie veranderd. Hij dacht dat problemen in onze samenleving in de eerste plaats komen door ons kapitalistische systeem (even ongenuanceerd gezegd) maar door dit boek is hij gaan inzien dat de wortels en de oorzaken dieper liggen.
Ik heb The Fountainhead van Ayn Rand weer gekocht, als twintiger met veel plezier gelezen en door dit boek ben ik nieuwsgierig geworden hoe ik het nu zal beleven.
Wat een prachtig, spannend en ontroerend boek. Mooie opbouw. De hoofdstukken zijn niet te lang, daar houd ik erg van. De brieven van de vader zijn soms iets langdradig, vooral als het over zijn ideale land Kritarchia gaat, maar juist door de herhaling, de lengte, de vele woorden, ga je als lezer de noodzaak die de hoofdpersoon gevoeld moet hebben om zijn idealen te verwezelijken steeds beter begrijpen. Ondanks de irritaties, het niet kunnen begrijpen, de woede, de radeloosheid en de zorgen, schrijft Aurelia zo liefdevol over haar vader. Het boek leest als een pageturner, en dan niet in de, soms, negatieve zin van het woord. Je raakt zó betrokken bij zowel de vader en zijn idealen als bij het hele gezin met alle verdriet en zorgen. Ik kon soms niet stoppen met lezen midden in de nacht. Heerlijk is dat! Het boek geeft een prachtige inkijk in het leven van een man die zijn idealen najaagt met alle gevolgen van dien. Het geeft ook een wonderschone kijk op het gezin dat hij achterlaat. En het gaat vooral over: liefde. In elk opzicht.
Gisteravond begonnen, vandaag uit gelezen. Wat een prachtig boek en wat een bijzondere man. Ben helemaal geïnspireerd om meer na te denken over bestuursvormen en vrijheid. Ik heb gehuild, ik heb gelachen.
Een mooi en diep-menselijk portret vol idealen en tekortkomingen en, ondanks alle inspanningen, is er dat beetje mysterie dat er altijd tussen generaties zal blijven bestaan over wat de ander drijft, grijpt en bezighoudt. Het maakte het lezen tot meer dan een ‘stukje geschiedenis’ en tot een soort levensles.
Mijn complimenten aan Aurelia dat ze dit bizarre, waargebeurde levensverhaal zo op papier heeft weten te krijgen. Een afwisseling van verdrietige momenten, vaak voortkomend uit onbegrip en boosheid, en hilarische momenten door onverwachte en verrassende wendingen. Ik ga meteen De Fountainhead hier achteraan lezen.
Ik heb het boek met veel plezier gelezen, maar ik weet niet goed wat ik er van vind. Je wordt namelijk continue heen en weer geslingerd tussen sympathie en ongeloof. Sympathie voor Michiel, omdat hij een afwijkende visie had en deze ook vol overgave probeerde uit te voeren en dat pas nadat de kinderen op eigen benen konden staan, waardoor hij zijn feitelijke verantwoordelijkheid heeft genomen. Dat hij daarna de vrijheid zocht en weigerde om zich nog langer te confirmeren aan de verwachting en waarheid van anderen, is iets wat mij erg aansprak.
Ongeloof omdat ik mij bijna niet voor kon stellen dat iemand met zo’n intelligentie zo weinig feitelijk probeerde te zijn. Ik heb in het boek dan ook de werkelijke dialoog tussen de dochters en de vader gemist, maar waarschijnlijk is die er ook niet geweest. En dat voelde als een stukje leegte. Het lijkt bijna een verwijt en zo is het niet bedoeld, maar het benadert toch het beste van hoe ik het boek heb ervaren. Bepaalde passages deden mij enorm denken aan de tijd die ik zelf in Afrika doorheb door heb gebracht en waar ik soms met weemoed naar terug kijk.
Ik vond het een prachtig boek. Liefdevol, kwetsbaar, rauw en eerlijk. Je vraagt je af: ‘Wat heeft deze vader bezield?’, en ondertussen zo overduidelijk wat zijn bezieling was. Wat een lef en wat een waanzin. Wat een inspiratie en wat een opportunisme. Wat een naïviteit en wat een visie. In het begin moest ik even wennen aan de briefwisseling, maar ik vond het gaandeweg het boek een prachtige vorm. De rijk gedetailleerde brieven van de vader zijn animerend. En Aurelia’s schrijfstijl is humoristisch, eerlijk en kwetsbaar. Bovenal ging het boek voor mij over liefde. Tussen het gezin, de zussen, de moeder en de vader, tussen hem en zijn vriendin, voor ‘zijn’ land, voor zijn plannen. Alleen als je echt van iemand houdt kun je ‘m kennelijk, met al zijn fratsen, toch loslaten en leer je elkaar waarschijnlijk beter kennen dan dat je elkaar teveel vasthoudt. Ondanks en misschien wel dankzij je eigen verdriet.
De passage tegen het einde van het boek ‘je grootvader durfde te dromen en anders te denken…’ is een mooi inspirerend stukje dat bijblijft, dat in combinatie met de titel, daar kan je lang over nadenken. Ook vind ik het hoofdstuk Tuin van Eden van dezelfde kracht als de Proloog, het trekt je helemaal weg van de wereld.
Afgelopen zaterdag heb ik The Fountainhead gezien van Toneelgroep Amsterdam en was gefascineerd! Zonder Dag, ik ga vrijheid halen te lezen, was ik er denk ik niet heen gegaan. Het toneelstuk en het boek vullen elkaar aan. Ik denk er nog steeds aan, al ben ik het niet met alle beweringen van Ayn Rand eens. Ik kan me goed voorstellen wat een invloed haar boek kan hebben, en hoe haar boek iemand met originele ideeën, zoals Michiel, een zet in de rug kan geven zijn idealen na te jagen.
Ik had een bijzonder fijn leesweekend dankzij Aurelia van Maalen.
De manier waarop zij over haar vader schrijft: met bewondering, liefde, op zoek naar zijn aandacht, maar tegelijk ook met nuchtere licht afkeurende afstand: knap! Maar vooral ook hoe ze haar moeder neerzet, conscious uncoupling voordat Gwyneth er over begon en vooral een liefdesverhaal die eigenlijk alles overwint! Bovenal heb ik genoten van de filmische tekening (het magere geitje aan het witte touw voor de huwelijks hut).
Ongelofelijk wat een verhaal. Ik heb er helemaal ingezeten en het heeft me verschrikkelijk veel stof tot nadenken gegeven. Deels ook door eigen herkenning en eigen ervaring, maar ook omdat het tegelijkertijd mooi, maar ook gruwelijk is.
Dit is heel bijzonder, een dochter die zo’n omvangrijk epos over haar vader schrijft – vanuit geen ander motief dan dat ze dit van zichzelf moet doen, vanuit innerlijke gedrevenheid. Na 30 mooie jaren bij Vrij Nederland vertrok ik per 1 maart 2014 als redacteur bij dit weekblad. Het interview met Michiel, dat gedeeltelijk in het boek terugkomt, staat mij nog altijd scherp voor de geest; in mijn journalistieke carriere heb ik verder nooit zo’n kleurrijke, intrigerende persoonlijkheid meegemaakt als Michiel van Maalen. Hij was een uitermate bijzondere man die zo graag een rol speelde in de wereldgeschiedenis.
Aurelia maakt geen patroonheilige van haar vader. De lezer mag voor zichzelf uitmaken of we hier met een held of een hufter te maken hebben – waarschijnlijk waren, zoals bij de meeste mensen, de ingrediënten voor zowel het een als het ander aanwezig. Dit boek verdient zonder meer gelezen te worden door een groot publiek.